Οι μείζονες σύνοδοι του 19ου αιώνα

"Οι Μείζονες σύνοδοι του 19ου αιώνα. Οι εθνικές Εκκλησίες των Βαλκανίων στη δίνη των νέων πολιτικών αντιλήψεων"
Η μελέτη, προσανατολισμένη στο πεδίο της διαμόρφωσης των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας και της διαχείρισης της εκκλησιαστικής συνοδικότητας, διαπραγματεύεται την επίσημη αντιμετώπιση από την Εκκλησία δια της συγκλήσεως Μείζονος Συνόδου δύο υποθέσεων αυθαίρετης ανακήρυξης εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας, που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα υπό την επίδραση του "εκκλησιαστικού εθνοφυλετισμού", οι συνέπειες των οποίων "ταλαιπωρούν" ακόμη και σήμερα την Εκκλησία.
Στην Εισαγωγή που προτάσσεται επιχειρείται μία σύντομη αναφορά στην εξελικτική διαδρομή του θεσμού της Μείζονος Συνόδου από την πρώτη εμφάνισή του στους αρχέγονους χριστιανικούς αιώνες μέχρι την αποκρυστάλλωση της τρέχουσας μορφής του στον 20ό αιώνα ως Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου.
- Το Α' μέρος του βιβλίου υπό τον τίτλο "Η Μείζων Σύνοδος του 1850" διαπραγματεύεται τα σχετιζόμενα με την υπόθεση αυτοκεφαλίας της ελλαδικής Εκκλησίας.
- Το Β' μέρος υπό τον τίτλο "Η Μείζων Σύνοδος του 1872" διαπραγματεύεται τα σχετιζόμενα με την υπόθεση αυτοκεφαλίας της βουλγαρικής Εκκλησίας.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην αξιολόγηση της πορείας των δύο Εκκλησιών προς την αυτοκεφαλία σε αναφορά με το κατά περίπτωση ισχύον πολιτειακό πλαίσιο, στην κατανόηση των γενεσιουργών αιτίων και των ιστορικών συγκυριών, που οδήγησαν στις αντικανονικές ανακηρύξεις και στην ανάλυση από πλευράς Κανονικού Δικαίου του περιεχομένου των δύο Συνοδικών Τόμων που εξέδωσαν οι αντίστοιχες Μείζονες Σύνοδοι, οι οποίες συγκλήθηκαν για να τις αντιμετωπίσουν.
- Στο τελευταίο κεφάλαιο του Β' μέρους αναπτύσσεται το φλέγον ζήτημα της "Ορθόδοξης Διασποράς", ο ώριμος καρπός του "εκκλησιαστικού εθνοφυλετισμού", που διαβρώνει τις σύγχρονες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, και αναφέρονται οι προσπάθειες που καταβάλλει η Εκκλησία για να το αντιμετωπίσει.