Δρόμοι της αλήθειας

Στο Φως της Αλήθειας, οι σκιές καίγονται και µαζί µ’ αυτές, οτιδήποτε ψεύτικο ζούµε…

Όταν γεννιόσουν ήσουν µόνο αλήθεια. Γυµνός και ορατός στους άλλους. Έτσι γυµνή και σε κοινή θέα ήταν και η ψυχή σου. Καθαρή σαν ατόφιο χρυσάφι, φως πιο δυνατό κι από χίλιους ήλιους. Αργότερα, πολύ αργότερα, έµαθες το ψέµα και την ανάγκη να κρύβεις την αλήθεια σου για να προσποιηθείς δύναµη, σε έναν κόσµο που έµαθε να ανταγωνίζεται…

Όταν γεννιόσουν ήσουν µόνο καλός, διάφανος σαν αστέρι µέσα στη νύχτα. Μετά σου µάθανε το κακό και σου είπαν ότι πρέπει να το ακολουθήσεις… Όµως το βρέφος µέσα σου ζει ακόµα, κοιτάζει τον κόσµο µε απορία και περιέργεια και τον µαθαίνει βήµα-βήµα, ακόµα κι όταν η καρδιά σου φαίνεται να έχει γεράσει.

Μείνε η αλήθεια που ήσουν όταν πρωτοείδες το φως του ήλιου και σ’ αυτήν αφιέρωσε την ζωή σου. Μείνε αληθινός, γυµνός στα µάτια των άλλων και άσε να κοιτάξουν προσεκτικά αυτό που είσαι. Δεν έχει καµία σηµασία αν η αλήθεια σου αρέσει ή γίνεται «σηµείο αµφιλεγόµενο». Μόνο που άντεξες να σταθείς γυµνός µε την ψυχή σου εκτεθειµένη σε πεδία βολής και εµπόλεµες ζώνες, σηµαίνει ότι είσαι πολύ γενναίος και εξόχως δυνατός.

Αυτήν την δύναµη είχες µαζί σου όταν γεννιόσουν. Αυτήν σου έδωσε ως προίκα σου ο Θεός, όταν εµφύσησε µέσα σου «πνοή ζώσα». Αυτήν τη δύναµη που ονοµάζεται Αλήθεια, πρέπει να ξαναβρείς µέσα σου…