Στο μαύρο λόφο ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Εδώ και σαράντα δύο χρόνια, ο Λιούις κι ο Μπέντζαμιν Τζόουνς κοιμόντουσαν μαζί στο κρεβάτι των γονιών τους, στο αγρόκτημα τους, γνωστό στην περιοχή ως "Το Όραμα". Το δρύινο κρεβάτι με τους τέσσερις στύλους το είχε φέρει η μητέρα τους από το σπίτι της στο Μπριν-Ντρένογκ, όταν παντρεύτηκε το 1899. Οι ξεθωριασμένες κουρτίνες του κρεβατιού, από εμπριμέ κρετόν με καπουτσίνους και τριαντάφυλλα, τους προφύλαγαν από τα κουνούπια το καλοκαίρι και τα κρύα ρεύματα το χειμώνα. Οι άγριες φτέρνες τους είχαν ανοίξει τρύπες στα λινά σεντόνια και το πάτσγουερκ πάπλωμα είχε λιώσει σε μερικά σημεία. Κάτω από το πουπουλένιο στρώμα υπήρχε ένα δεύτερο στρώμα από τζίβα, κι αυτό είχε κάνει δύο γούβες, δημιουργώντας ένα χώρισμα ανάμεσα τους.
Το δωμάτιο ήταν πάντα σκοτεινό και μύριζε λεβάντα και ναφθαλίνη. Η μυρωδιά της ναφθαλίνης ερχόταν από τις καπελιέρες που ήταν στοιβαγμένες πυραμιδωτά δίπλα στο νιπτήρα. Πάνω στο κομοδίνο βρισκόταν ένα μαξιλαράκι με τις καρφίτσες των καπέλων της κυρίας Τζόουνς ακόμα μπηγμένες επάνω του και πίσω στον τοίχο ήταν κρεμασμένη μια γκραβούρα του Χόλμαν Χαντ "Το Φως του Κόσμου", μέσα σε μαύρο πλαίσιο. Το ένα παράθυρο έβλεπε προς τα πράσινα λιβάδια της Αγγλίας το άλλο έβλεπε πίσω προς την Ουαλία, πέρα από μια συστάδα αγριόπευκων, στο Μαύρο Λόφο.
"Το δουλεμένο του ύφος - έχει κάτι από τη σκωπτική γύμνια του Χέμινγουαιη και τη μεγαλόπνοη ευστροφία του Λώρενς - αγγίζει το επικό", έγραψε ο Τζων Απντάικ στο Νιου Γιόρκερ.

Ο Μπρους Τσάτουιν, από τους μεγαλοφυέστερους σύγχρονους άγγλους συγγραφείς, ακαταπόνητος και άξιος απόγονος της γενιάς των μεγάλων ταξιδιωτών των γραμμάτων, πέθανε πρόσφατα, σε ηλικία μόλις 48 ετών. Το έργο που άφησε πίσω του είναι ποσοτικά μικρό, ποιοτικά μεγάλο. Από τα βιβλία του κανένα δεν μοιάζει με τ' άλλο, το καθένα τους θα μπορούσε να είχε γραφτεί από διαφορετικό συγγραφέα: ο Αντιβασιλέας της Ουίντα είναι ένας μιγάδας δουλέμπορος και σκηνικό είναι η Δαχομέη της Αφρικής και η Νότιος Αμερική. Το Πάνω στον Μαύρο Λόφο, που κέρδισε τρεις διεθνείς διακρίσεις, περιγράφει τη ζωή δύο δίδυμων αγροτών της Ουαλλίας και ο Utz είναι ένας εβραίος τσεχοσλοβάκος συλλέκτης πορσελάνης στην Πράγα του '60. Αλλά όσο διαφορετική και αν είναι η ατμόσφαιρα της Αυστραλίας ή της Παταγωνίας στις οποίες μας μεταφέρει ο Μπρους Τσάτουιν, ένα είναι το στοιχείο που παραμένει σταθερά ίδιο, η ευαίσθητη και πανέξυπνη πένα του.