Η ποίηση και ο Αδης

«Όλα στην Ελλάδα θυμίζουν την τραγωδία ακόμη και αυτό το θαυμαστό φως που όσο περισσότερο φωτίζει τόσο κάνει πιο αισθητή τη σκοτία που κρύβει.»
....«Και η Ελλάδα είναι παντού, η πιο αυστηρή, εκείνη που φέρει το ηλιακό προσωπείο του θανάτου».
Ήταν πάντα μεγάλη η δωρεά στη ζωή και η χάρη της, να συναντώ άνθρωπο με ιδιοφυΐα και ήθος. Μια σκέψη, ένα σύμβολο είναι ένα θάμπος, ένα άνοιγμα γοητείας που ίσως θα σβήσει, ίσως όμως και ο σπόρος μιας αποκάλυψης. Και τότε καταλήγει σε στερεή φιλία γιατί στο πνευματικό επίπεδο ο δεσμός είναι απρόσβλητος.
Στο 1977 συνέβη μια τέτοια συνάντηση. Έλκει η δίψα τη δρόσο του ουρανού.
Μου δόθηκε να γνωρίσω ποιητή ύψιστης ποιότητος, τον Pierre Emmanuel, με την αδιάπτωτη πίστη του στο Χριστό, αίτημα ημερήσιο ζωής. Πλούσιος από δοκιμασίες και τραγικά ερωτήματα προχωρούσε στο Γολγοθά του, με συνειδητή την πορεία του προς το θάνατο. Έδινε στην έμπνευσή του, στα οράματά του την τέλεια μορφή τους. Και η τελειότητα αυτή της μορφής προσφέρει απέραντο βάθος στην Ιδέα. [...] (