Νεοελληνική μουσική

Τα δεκαέξι δοκίμια που αποτελούν αυτόν τον τόμο εξετάζουν μια σειρά από καίρια και επίκαιρα ζητήματα της ελληνικής μουσικής από την σκοπιά της κριτικής θεωρίας.
Στο πρώτο μέρος, η νεοελληνική όπερα προσεγγίζεται με αναφορά σε θεωρίες εθνικισμού, αναδεικνύονται νεωτερικές διαστάσεις της δημιουργίας του Μανώλη Καλομοίρη και εκλεκτικές συγγένειες της σκέψης και της πρακτικής του Δημήτρη Μητρόπουλου με τη σκέψη του Τέοντορ Αντόρνο, ενώ με αφορμή το Νίκο Σκαλκώτα έρχεται στο προσκήνιο η στενή συνάφεια καλλιτεχνικής αξίας και εθνικής ταυτότητας.
Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται, μεταξύ άλλων, οι ανορθολογικές διαστάσεις του κυρίαρχου στη χώρα μας μουσικού λαϊκισμού, η διείσδυση του ιδιωτικού παράγοντα και η προώθηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο δημόσιο μουσικό χώρο, ιδιοτυπίες και στρεβλώσεις στα προγράμματα και στο επίπεδο σπουδών των ιδιωτικών μουσικών εκπαιδευτηρίων της χώρας, η συμβολή των ιδιωτικών μουσικών αρχείων στην υπανάπτυξη της νεοελληνικής έντεχνης μουσικής, οι θεσμικές συνεπαγωγές αισθητικών δογμάτων του τύπου "η μουσική είναι μία" και οι ιδεολογικές εκείνες αντιφάσεις των ηγεσιών διοίκησης μουσικών ιδρυμάτων που συνέβαλλαν στη χρόνια υπολειτουργία και την οριστική κατάργησή τους.