Διηγήματα

Ο Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ (1860-1904) ενσαρκώνει μια μεγάλη μορφή στην ιστορία της ρώσικης λογοτεχνίας. Τραγικός μαζί και σατιρικός αποκάλυψε, άλλοτε με συγκινητική τρυφερότητα κι άλλοτε με χιουμοριστική διάθεση, τις πιο σκοτεινές και τις πιο ευαίσθητες γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, ξεγύμνωσε, πότε με απαλά δάχτυλα, πότε με νυστέρι, τις φρικαλέες πλευρές της ζωής, τις κοινωνικές πληγές και τη μασκαρεμένη αθλιότητα. Στο έργο του προβάλλει η προεπαναστατική Ρωσία όχι σε μεγαλειώδεις συνθέσεις όπως στον Τολστόι, μα σε αναρίθμητες μικρές εικόνες, αποκαλυπτικά ντοκουμέντα μιας σκληρής εποχής. Στον Τολστόι ξεχωρίζουμε μια ευρύτατη θεώρηση της ζωής· είναι το μάτι που αγναντεύει από μακριά. Στον Τσέχωφ, αντίθετα, διακρίνουμε τον ανατόμο της καθημερινής ζωής, το γυρολόγο που τρυπώνει σε σοκάκια και σε αυλές, το δημιουργό που κρατάει στη χούφτα του την καρδιά του ανθρώπου.
Οι εκδόσεις Θεμέλιο επέλεξαν σαράντα έξι διηγήματα του μεγάλου ρώσου συγγραφέα και τα προσέφεραν μεταφρασμένα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Διηγήματα μελαγχολικά, με χιούμορ και ευαισθησία, μας ταξιδεύουν στη Ρωσία του 19ου αιώνα, χωρίς όμως να χάνουν τη διαχρονικότητά τους.