Το αυτοκίνητο της αγάπης

Καθώς αλλάζουν οι καιροί, καθώς γυρίζουμε σελίδα σε αιώνα και σε χιλιετία, με Το αυτοκίνητο της αγάπης ο ποιητής ξεκινάει για μια περιοδεία του κόσμου που ξετυλίγεται μπροστά μας «σαν μουντζουρωμένη από την επανάληψη φωτοτυπία». Με την καρδιά ανοιχτή και σταθερή τη ματιά, θα ατενίσει ο ποιητής γνωστά τοπία, ζητώντας να ανακαλύψει κάποιες κρυμμένες αποχρώσεις που αναζωογονούν την όρεξή μας για το ταξίδι μες στην ανθρώπινη γεωγραφία.
Περάσματα, από μια κατάσταση σε μιαν άλλην, είναι τα ποιήματα της συλλογής αυτής. Ορισμένα αφορούν ιστορικές αλλαγές (με ποιητικήν αντίληψη βεβαίως της ιστορικότητας) καταγραμμένες στην Ιστορία, που το νήμα της περνά από μια σύντομη αναφορά ενός λαϊκού επαναστάτη στην Ιλιάδα, μέσα από τις οδύσσειες Επικινδύνων Ελλήνων Αποδήμων ανά τους αιώνες, ως ένα περιστατικό σε Ένα Σούπερ μάρκετ στη Ύπαιθρο σήμερα.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ο Χρήστος Τσιάμης από το 1979 έως σήμερα μας στέλνει τους ποιητικούς του χαιρετισμούς από τη Νέα Υόρκη στην οποία ζει από τα φοιτητικά του χρόνια. Οι τελευταίοι μας ήρθαν με «Το αυτοκίνητο της αγάπης», όπως δηλαδή τιτλοφορεί το καινούργιο του βιβλίο. Ο Τσιάμης καλλιεργεί ένα δικό του ποιητικό τοπίο που σ' αυτό το βιβλίο βρίσκει την ολοκλήρωσή του. Η διαφορετικότητά του εντοπίζεται τόσο στην οπτική αλλά και στη διάθεση του ποιητή απέναντι στα πράγματα, στη ζωή, στην Ιστορία, στη λογοτεχνία, όσο και στους ποιητικούς του τρόπους. Σπάνια διαβάζει κανείς μεταπολεμικό ποιητή (από τους μεγαλύτερους μέχρι και τους νεότερους) που χωρίς να υπολείπεται σε βάθος, σε ευαισθησία και ποιητική οξυδέρκεια να ραντίζει ταυτόχρονα τα ποιήματά του με μια φρεσκάδα, μια καθαρότητα και φωτεινότητα, στοιχεία υποδόριας και πεισματικής παιδικότητας. Ακόμη και ο τίτλος μπορεί να διαβαστεί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Από την άλλη, αντί να συναντά κανείς μια ελεύθερη, χωρίς όρια και άνιση ποιητική, γίνεται, με κάποια έκπληξη, κοινωνός μιας σφιχτοδεμένης -πλην εξαιρέσεων- στιχουργικής με κυρίαρχο χαρακτηριστικό της την ομοιοκαταληξία.

Αλλά και τα ποιήματα που δεν ομοιοκαταληκτούν, καταφέρνουν χωρίς καλολογικά στοιχεία και εξωτερικά τερτίπια να προβάλλουν με ενάργεια το περιεχόμενό τους. Θα περίμενε, επίσης, κανείς ότι ο Τσιάμης ασχολείται με θέματα σχετικά ανώδυνα. Κάθε άλλο. Ο ποιητής, χωρίς να χάνει τη ζωντάνια του και τη φωτεινή του διάθεση, καταφέρνει να μιλάει για τις αντιφάσεις της σύγχρονης ζωής και των διαρκών αλλαγών της, να περιτρέχει την Ιστορία, να συνομιλεί με παρόντες και απόντες ομοτέχνους του, καθώς το αυτοκίνητο της αγάπης τρέχει μέσα στο χρόνο με οδηγό τον ίδιο και τα συναισθήματά του.

ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΖΟΥΡΗ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 25/05/2001