Δημόσια Ασφάλεια και Ιδιωτικότητα

Οι αποκαλύψεις Snowden το 2013 σχετικά με τα σκάνδαλα μαζικής παρακολούθησης εκ μέρους της βρετανικής και αμερικανικής κυβέρνησης εξέθεσαν απροκάλυπτα δείγματα της νέας πραγματικότητας. Παγκόσμιο χαρακτηριστικό αυτής είναι η σταδιακή μετεξέλιξη του σύγχρονου κράτους σε κράτος παρακολούθησης. Παράλληλα, οι αποκαλύψεις έδειξαν πως το δίκαιο της ανάγκης που επικαλέστηκαν πολιτικοί και νομικοί μετά την 11η Σεπτεμβρίου έχασε μάλλον την παροδικότητά του. Απεναντίας, τα έκτακτα μέτρα έγιναν ο κανόνας παρά η εξαίρεση, η νέα δικαιϊκή νόρμα.
Η παρούσα μονογραφία εστιάζει στη σύγκρουση δημόσιας ασφάλειας και ιδιωτικότητας μέσα στη νέα πραγματικότητα του κράτους πρόληψης και παρακολούθησης. Η διελκυστίνδα αυτή εκφράζεται μέσα από σταθμίσεις νομοθετικές και δικαστικές, εντοπίζεται σε δύο κυρίως πεδία- τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και τις γενετικές πληροφορίες- και αναδεικνύει θεσμικές επιλογές κοινοβουλίων και δικαστηρίων σε εθνικό αλλά και υπερεθνικό επίπεδο. Παράλληλα, η σύγκρουση εξετάζεται και μέσα από ένα σώμα αποφάσεων των ελληνικών ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, αντλώντας πολύτιμα στοιχεία και από το ευρωπαϊκό παράδειγμα, ανιχνεύοντας το θεσμικό τους ρόλο στην επίλυση της αξιακής σύγκρουσης.

Μεθοδολογικά, ακολουθείται το σχήμα θέμα – πράξη – θεσμοί, δηλαδή η τριμερής (θεωρητική, πρακτική και θεσμική) προσέγγιση της θεματικής μας. Αξιοποιείται συγκριτικά πρωτογενές υλικό από τέσσερις τουλάχιστον έννομες τάξεις (Ελλάδα, ΗΠΑ, ΕΕ και ΕΣΔΑ), αλλά και επιστημονική βιβλιογραφία και ειδησεογραφία που καλύπτει τρεις τουλάχιστον γλώσσες (ελληνική, αγγλική και γαλλική).
Στόχος του έργου είναι τόσο η ανάδειξη όσο και η επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης των δύο αντίπαλων αξιών μέσα από συγκριτική μελέτη μιας πληθώρας πηγών ιδίως σε περιόδους κρίσης, όπως η βιωθείσα παγκοσμίως κατά τη δεκαετία μετά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ.