Το έγκλημα της ανθρωποκτονίας στην Ελλάδα

Το έγκλημα της ανθρωποκτονίας αποτελεί το μοναδικό έγκλημα βίας χωρίς συμπαγές κίνητρο. Η έλλειψη συμπαγούς κινήτρου, η ποικιλομορφία των τρόπων τέλεσης, η σοβαρότητα του διακυβευόμενου έννομου αγαθού, η μεγάλη δημοσιότητα και δημοσιοποίηση, το αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και η αύξηση της ανασφάλειας και του φόβου κοινού απέναντι στο έγκλημα, καθιστούν την έρευνα άκρως ενδιαφέρουσα και δελεαστική.

Το δείγμα της έρευνας συγκροτήθηκε από το σύνολο των 196 υποθέσεων ανθρωποκτονίας με πρόθεση που εκδικάσθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (ΜΟΔ) της Αθήνας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας από το 1986 έως το 1995.

Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της έρευνας και αποτελείται από εννέα (9) κεφάλαια που έχουν τους τίτλους: 1) Ο ανθρωποκτόνος άνθρωπος, 2) Το θύμα της ανθρωποκτονίας, 3) Η σχέση δράστη και θύματος, 4) Ο βαθμός ολοκλήρωσης της ανθρωποκτονίας και οι συρροές με άλλα εγκλήματα, 5) Τα χωρο-χρονικά πλαίσια τέλεσης του εγκλήματος, 6) Μέσα, τρόποι και στρατηγικές τέλεσης του εγκλήματος, 7) Η ανθρωποκτονία και η ενεργοποίηση του ποινικού συστήματος, 8) Η δικαστηριακή πρακτική στις υποθέσεις ανθρωποκτονίας και 9) Ο πλουραλισμός των κινήτρων στο έγκλημα της ανθρωποκτονίας.

Στο δεύτερο μέρος της μελέτης παρουσιάζονται οι υποθέσεις του δείγματος της έρευνας και η μελέτη ολοκληρώνεται με την παρουσίαση του ερωτηματολογίου, της βιβλιογραφίας και της σύγχρονης ελληνικής νομολογίας η οποία παρουσιάζεται: i) κατά χρονολογική σειρά και ii) κατά δικαστήριο εκδίκασης.