Μην ξεχαστώ και δε γυρίσω

Η οδύσσεια αρχίζει από τη Μάνη την άνοιξη του 1768. 'Ενας Σκοτσέζος γιατρός αγοράζει από τον Κυβερνήτη της Μεθώνης διακόσιους πενήντα Μανιάτες με τριακόσιες λίρες στερλίνες. Υπογράφει μαζί τους συμβόλαια «ΔΟΥΛΩΝ» και, τάζοντάς τους παράδεισους, κινάνε για την Αμερική με κάτι άθλια ιστιοφόρα, για να φτάσουν θαλασσοπνιγμένοι μετά από πέντε μήνες. 'Οσοι δεν πεθάνανε στο ταξίδι εξοντωθήκανε αργότερα από τους Εγγλέζους επιστάτες, την ελονοσία και την απάνθρωπη εργασία, δουλεύοντας τη γη εκεί στην ερημιά των απέραντων εκτάσεων.
Η οικογένεια των Χριστακέων δραπετεύει και μέσα από φριχτές περιπέτειες κατορθώνει να επιβιώσει. Το δεντρί της οικογένειας μεγαλώνει. Περιπλανιούνται μέσα στις πολιτείες της Αμερικής, μερικοί ζητάνε καλύτερη τύχη στην Αίγυπτο και στις Ινδίες, για να ξαναβρεθούνε μετά από χρόνια και πάλι στην Αμερική. Τελικά η οικογένεια των Χριστακέων είναι ο καθρέφτης των διακοσίων χρόνων, μέσα από τον οποίο ο αναγνώστης παρακολουθεί την απάνθρωπη πορεία των μεταναστών που χάσανε την ταυτότητά τους και τη ζωή τους γυρεύοντας στην ξενιτιά μια καλύτερη τύχη. Χωρίς ανθρώπινη υπόσταση, χωρίς υπόληψη και σεβασμό από πουθενά, θύματα των δουλεμπόρων και των πρακτόρων, θύματα της μιζέριας της πατρίδας τους, θύματα του μεγάλου όνειρου για μια ευτυχισμένη ζωή, καταποτίζονται σιγά σιγά μέσα στο τεράστιο χωνευτήρι του νέου κόσμου.
Πολλοί πεθάνανε χωρίς ποτέ να δούνε δίπλα τους άλλους ανθρώπους εκτός από εργάτες και επιστάτες, αφήσανε τα κόκαλά τους στις απέραντες στέπες της Αμερικής, φτιάχνοντας σιδηροδρομικές γραμμές ή σπάζοντας πέτρες μέσα στα ορυχεία του Ροκφέλερ. Οι Αμερικάνοι τούς περιφρονούν και τους σιχαίνονται, γιατί, ενώ περίμεναν να δουν στα πρόσωπα των Ελλήνων μεταναστών τη μορφή του Ερμή και του Απόλλωνα,ξαφνικά έβλεπαν μπροστά τους κάτι άθλια ανθρωπάκια που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.