Εμείς οι ναυτικοί, μπαρκαρισμένοι και ξέμπαρκοι

Το βιβλίο αυτό - όπως και η έρευνα στην οποία βασίστηκε- δεν θα ολοκληρωνόταν αν δεν υπήρχε η ενθάρρυνση και η συνεισφορά πολλών ανθρώπων που αγκάλιασαν την αρχική ιδέα με ενθουσιασμό και συνεισέφεραν με διαφορετικούς τρόπους στην πραγμάτωσή του. Θα ήθελα κατ’ αρχή να ευχαριστήσω τους ναυτικούς που μοιράστηκαν γενναιόδωρα τις ιστορίες τους και τα προσωπικά τους μαζί μου και ιδιαίτερα τους ναυτικούς με τους οποίους μοιράστηκα την καθημερινότητά τους κατά τη διάρκεια του ‘μπάρκου’ διάρκειας 1.5 μήνα που χρειάστηκε να κάνω με τάνκερ για τις ανάγκες αυτής της έρευνας. Για λόγους διατήρησης της ανωνυμίας τους δεν θα αναφερθώ ονομαστικά στον καθένα και στην καθεμιά. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τις συζύγους και τα παιδιά των ναυτικών που με εμπιστεύτηκαν και μοιράστηκαν μαζί μου τα δικά τους βιώματα και τις ματαιώσεις τους, για το σύντροφο ή για τον πατέρα που δεν τον έβλεπαν για μεγάλα διαστήματα. Αδιαμφισβήτητη είναι και η δική τους συμβολή στο ‘θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας’.
Θερμές ευχαριστίες στο Μιχάλη Βαρλά, για την συμβολή του σ’ αυτή την έρευνα, καθώς υπήρξε ο άνθρωπος ‘κλειδί’ που άνοιξε πολλές πόρτες στο νησί της Χίου και μ’ έφερε σ’ επαφή και με ναυτικούς και με τις συντρόφους τους. Θερμές ευχαριστίες στην κ. Ευγενία Πιάγκου, απ’ την Άνδρο, που μοιράστηκε μαζί μου τις μνήμες της ως κόρη ναυτικού και μ’ έφερε σ’ επαφή με άνδρες και γυναίκες απ’ το νησί της που θέλησαν να μοιραστούν μαζί μου τις ιστορίες τους.