Οι προλαλήσαντες

Ο κόσμος έρχεται στον άνθρωπο με ήχους, με εικόνες, με οσμές, με ψαύσεις. Η ύπαρξη αναπτύσσεται σε δίχτυ που νυχτόημερα καρτερεί απλωμένο ν' αλιεύσει την τροφή της. Κάποτε οι ήχοι γίνονται φωνή, και η φωνή λόγος. Κάποτε οι εικόνες σαλεύουν, πάλλουν και γίνονται μορφές, πρόσωπα ανθρώπινα που προφέρουν τον λόγο. Και κάποτε οι άνθρωποι, τα πρόσωπα, αποτυπώνουν τον λόγο τους στο χαρτί και φεύγουν, ανηφορίζοντας για του θανάτου την απόκοσμη δόξα.
Αυτά τα χαρτιά, τα σημαδεμένα απ' τον λόγο του ανθρώπου, μας καρτερούν να γεννηθούμε. Με μύριους τρόπους, κρύβοντας το φως τους, προσπαθούν να μας προσεγγίσουν, να γνωριστούμε μαζί τους, ν' αγαπηθούμε. Γιατί ο λόγος είναι ζωντανός, τα κείμενα σφύζουν, τα βιβλία ζουν κι αγωνίζονται λαχταρώντας ψυχές - ζουν περισσότερο απ' τους ανθρώπους. Γιατί είναι η πυκνή ουσία του δημιουργού τους, η αθάνατη. Μέσα στα φυλλοκάρδια τους συμπυκνώνεται όχι μονάχα το άθλημα του πολιτισμού αλλά και η ίδια η Ιστορία, στα πιο ιερά κι άρρητα στοιχεία της, εκείνα που εκφράζουν το μυστήριο του ανθρώπου, καθώς διαπερνά, σαΐτα βιαστική, γοητεύουσα, τον χρόνο, λάμποντας με τις λάμψεις των αθάνατων λέξεων. [...]