Ελληνίδες σε Ναζιστικά στρατόπεδα

«Μας πήραν οι Γερμανοί (61 γυναίκες απο το Χαϊδάρι και 850 άντρες) στις 25 Μάη 1944. Μας έβαλαν σε φορτηγά βαγόνια με αμπαρωμένες πόρτες. Έξω από τη Θεσσαλονίκη πήραμε 250 κρατούμενους από το Στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Βαϊμάρη. Χώρισαν τα δυο γυναικεία βαγόνια από το συρμό. Αυτό το εφιαλτικό ταξίδι κράτησε 14 μέρες, και φθάσαμε βορειοανατολικά του Βερολίνου στο στρατόπεδο-κάτεργο Ράβενσμπρουκ. Εκεί μας πήραν ρούχα, παπούτσια, βέρες και μας έντυσαν με το ριγέ ρούχο του κατάδικου, με νούμερο στο μανίκι. Κι από κει κει πέρα για τους Γερμανούς είμαστε ένα νούμερο...»

Από τον πρόλογο της Ευγενίας Λαμπρινού

Χάρηκα τον απλό αφηγηματικό λόγο της Μαρίας Τσισκάκη-Γαλιατσάτου. Την πίστη της στον άνθρωπο και την αλήθεια. Το ασυνθηκολόγητο αγωνιστικό της πνεύμα που είναι και μια μαρτυρία του κρητικού της ριζιμιού.

Χρήστος Λεβαντάς