Το κάστρο της τελειότητας

Με ρωτάς αν το θυμάμαι. Αν μπορώ να στο διηγηθώ. Ας δοκιμάσουμε: "Μια φορά κι έναν καιρό, που λες, εκεί κάπου στην άκρη της Γης, οι "τέλειοι" της αξιοσέβαστης ανθρωπότητας είχαν αρχίσει να δυσφορούν επικίνδυνα. Κάποια μέρα, ο πιο τέλειος από αυτούς, ο περίδημος δικαστής με τ' όνομα ψυχαναγκασμός, έλαβε τη μοιραία απόφαση..." Και κάπως έτσι το Κάστρο της Τελειότητας υψώθηκε στον ορίζοντα του κόσμου μας.Τα υπόλοιπα είναι απλώς "Ιστορία". Η ιστορία της Αλλοπρόσαλλης, του Κυνικού, της Αισιόδοξης και του Συνεσταλμένου. Κι' έπειτα η δική σου, που τον φόβο αντίκρισες κατάματα και την τελειότητα χλεύασες με τα πιο λαμπερά σου σκοτάδια. "Τα ψεγάδια σου μη σκοτώσεις αν στο φως θες να ξαπλώσεις.
Η καρδιά θα κάνει λάθη την αλήθεια για να μάθει" μου τραγουδούσε κάποτε ένας φίλος. Το ξέρεις κι εσύ το τραγούσι. όλοι το ξέρουμς.
Κι όταν η στιγμή μας συναντά, τους στίχους του από την αρχή επινοούμε.