Θρησκευτικότητα, προσωπικότητα και ταυτότητα

Οι φοιτητές/τριες συνιστούν το ανώτατο και τελικό στάδιο φοίτησης και μάθησης στη λεγόμενη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Θεωρείται αυτονόητα ότι ο χαρακτήρας και η ποιότητα των φοιτητών/τριών (πρέπει ναι ενδιαφέρουν ανέκαθεν -για πολλούς και ευνόητους λόγους- την Πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά και την εκπαιδευτική Πολιτική ενός Κράτους.
Αλλά, το προσωπικό ήθος, όπως και η πνευματική «αύξηση» κάθε ανθρώπου, ιδίως νέου, εξαρτάται εν μέρει από τις υπάρχουσες κοινωνικές νόρμες και τα ανάλογα πολιτισμικά χαρακτηριστικά· σε αυτά περιλαμβάνονται η οικογενειακή αγωγή, το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, τα τοπικά ήθη και έθιμα, οι ξένες και ολοένα διευρινόμενες επιρροές κ.ο.κ. Ένα «πυρηνικό» (κεντρικό) στοιχείο τού κάθε πολιτισμού συνιστά η θρησκεία, η οποία, μέσω κυρίως των καθημερινών ηθών και εθίμων, δρα βασικά ως "Συλλογικό Ασυνείδητο" υποδόρια και αθέατα, μολονότι, τις περισσότερες φορές -είτε εσκεμμένα, είτε ασυνείδητα- παραγνωρίζεται, αποκηρύσσεται ή ακόμα και απωθείται. Εντούτοις, λόγοι κυρίως πολιτισμικοί, φιλοσοφικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί αλλά και επιστημονικοί (ψυχιατρικοί, ψυχολογικοί νομικοί, θεολογικο-ποιμαντικοί και θρησκειοψυχολογικοί) ωθούν ολοένα και περισσότερο σήμερα στην επανα-διερεύνηση της θρησκείας και του πολιτισμού εν γένει, καθώς η θρησκεία φαίνεται ότι εξ-υπηρετεί πολλαπλούς πραγματιστικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς σκοπούς (παροχή νοήματος ζωής και αισθήματος πληρότητας, εξασφάλιση κοινωνικών επαφών και διαπροσωπικών σχέσεων, δέσμευση ηθικών κριτηρίων κ.ά.) στη ζωή των ανθρώπων (Rohrbaugh & Jessor 1975, Mooney 2005, Mayrl & Oeur 2009). Πράγματι, νέα δεδομένα, που εμφανίζονται συνεχώς, αποδεικνύουν ότι η θρησκεία παίζει σημαντικό ρόλο στον ανθρώπινο βίο (Boyatzis 2003, 2005, 2006, King & Furrow 2004), μάλιστα δε στους μαθητές και σπουδαστές ή φοιτητές πολλών χωρών (Finder 2007, Hill 2009, Mayrl & Oeur 2009).