Με ένα πλοίο που το λέγαν Λα Λορελάι

Ένα ταξίδι, απ' την τουρκοκρατούμενη Κρήτη, στην ολοκαίνουργια Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, και στη συνέχεια με το πλοίο "Λα Λορελάι" στην Αμερική και πίσω πάλι στην Αθήνα λίγο πριν τη Μικρασιατική Εκστρατεία.



Μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, ενός αξιολύπητου αγοριού που μεγαλώνει μέσα στην αγριάδα, που ζει μέσα στο ψέμα, και που στο τέλος καταξιώνεται εξαιτίας μιας αδίστακτης φύσης, σε έναν κόσμο σκληρό, όλο αγριότητα. Μια περιπλάνηση σε δυο ηπείρους, για έναν άνθρωπο που έζησε τρεις ζωές, για να καταλήξει εκεί απ' όπου ξεκίνησε.



Ο παντοδύναμος μεγαλοαστός, πλέον, κύριος Οδυσσέας, το άλλοτε παιδάκι που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, από γενιά Δράκων, που άλλο δεν γνώριζε καλύτερα από τη σκληρότητα, σε μια νύχτα μόνο θυμάται όλη του την ζωή, χάνοντας το όριο του τότε και του τώρα, σε ένα επιθανάτιο παραλήρημα, όπου ο χρόνος δεν υπάρχει, η σκληρότητα πάντα κερδίζει και στο τέλος μοιάζεις με αυτό ακριβώς που δεν ήθελες. Γιατί ο δράκος έχει τα δικά σου χαρακτηριστικά. Και σου χαμογελάει μέσα απ' τον καθρέφτη. Το ξημέρωμα θα τον βρει ζωντανό, να αναρωτιέται αν φταίει ο ίδιος για την τραχύτητά του ή τα γονίδια του, αν αγαπήθηκε ποτέ, κι ακόμη περισσότερο, αν μπορούσε, ο ίδιος, να αγαπήσει.



Το μυθιστόρημα ξετυλίγεται σε μια επική εποχή για την Ελλάδα, με ήρωες να ακροβατούν μεταξύ ελπίδας και αβυσσαλέου κακού. Πίσω, σαν φόντο της Ανθρώπινης Ύπαρξης, η Ιστορία, η Εθνικότητα, ο Τόπος. Φτώχεια, ξεσηκωμοί, πόλεμοι, οράματα, εχθροί με διαφορετικά κάθε φορά, ονόματα.

Η ιστορία του Οδυσσέα βασίζεται σε κάποια πραγματικά γεγονότα, ενώ ιστορικές στιγμές καθορίζουν τις επιλογές του. Η δράση και ο χαρακτήρας του, όμως, είναι προϊόν φαντασίας ή -ποιος ξέρει;- μεταφυσικής καταληψίας.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου