Η αθέατη πλευρά της ιστορίας (ένατο βιβλίο)

Για χιλιάδες χρόνια, οι υπηρέτες μιας περίεργης και σκοτεινής επιστήμης, της Αλχημείας, θέλοντας να δώσουν λύση στα αιώνια προβλήματα του ανθρώπου, δηλαδή της επιβιώσεως και της αποφυγής του θανάτου, πάσχιζαν να ανακαλύψουν την επιστημονική εκείνη μέθοδο που θα μετέτρεπε τα μέταλλα σε χρυσό και να εφεύρουν ένα χημικό παρασκεύασμα που θα χάριζε στον άνθρωπο την αιώνια νεότητα και το οποίο ονόμαζαν «ελιξήριο της νεότητος» ή «ελιξήριο της αθανασίας». Συχνά διώχθηκαν λόγω του ότι κρατούσαν κρυφά από τους πολλούς τα επιτεύγματα της επιστήμης τους. Αλλα και ο επιστημονικός χαρακτήρας της Αλχημείας αμφισβητήθηκε συχνά έντονα. Παρ' όλα αυτά επιβίωσαν μέχρι τις ημέρες μας και η ιστορία τους τυλίχθηκε με ένα περίπλοκο μύθο ο οποίος ποτέ δεν έπαυσε να σαγηνεύει την φαντασία των ανθρώπων. Ο Ελβέτιος, ο Λάϊμπνιτς, ο Νεύτων και άλλοι φημισμένοι επιστήμονες συγκαταλέγονταν μέσα σε εκείνους που υποστήριξαν την Αλχημεία.
Η μεταστοιχείωση των βασικών μετάλλων σε χρυσάφι συμβόλιζε μια προσπάθεια προς την τελειότητα και τα απώτατα ύψη της πραγματικής υπάρξεως. Οι Αλχημιστές πίστευαν ότι όλος ο κόσμος έτεινε προς την τελειότητα και ο χρυσός, λόγω του ότι δεν υπόκειτο στην αποσύνθεση, θεωρήθηκε η τελειότερη των ουσιών. Επιδιώκοντας να μετατρέψουν τα βασικά μέταλλα σε χρυσό, στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να δώσουν στο σύμπαν μια χείρα βοηθείας. Ήταν επίσης λογικό να θεωρούν ότι το μυστικό της σταθερότητος του χρυσού παρείχε το κλειδί για να αποκρουσθούν οι οργανικές ασθένειες και η αποσύνθεση και ως εκ τούτου ο συνδυασμός χημείας, πνευματισμού και αστρολογίας κατέστη χαρακτηριστικός της μεσαιωνικής Αλχημείας.