Νικόλαος Β Ρομανώφ

Στους τοίχους του υπογείου ήταν γραμμένοι ακατανόητοι στίχοι και περίεργα σύμβολα…Ο Αβραάμ Γιουρόφσκυ πλησιάζοντας τον Τσάρο του είπε: «Οι συγγενείς σου προσπάθησαν να σε σώσουν αλλά απέτυχαν. Τώρα εμείς θα σε σκοτώσουμε!» Αμέσως πυροβόλησε το άοπλο θύμα του, δίνοντας έτσι και στους άλλους το σύνθημα για την ομαδική σφαγή. Ακολούθησαν κραυγές τρόμου από τα θύματα οι οποίες όμως καλύφθηκαν από τους ήχους των δολοφονικών πυροβολισμών. Ο Τσάρος, η Αυτοκράτειρα κι οι τρεις μεγαλύτερες κόρες τους σκοτώθηκαν αμέσως. Ο μικρός Αλεξέι είχε γλιστρήσει από τα νεκρά χέρια του πατέρα του και κείτονταν πληγωμένος στο πάτωμα μέσα σε μία λίμνη αίματος, κλαίγοντας. Ο Γιουρόφσκυ πλησίασε κι άδειασε το περίστροφο του πυροβολώντας επάνω στο σώμα του παιδιού μέχρι που αυτό ξεψύχησε. Τότε μόνο έπαυσαν τα κλάμματα του μικρού. Η Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία και η μαγείρισσα Ντεμίντοβα είχαν πέσει τραυματισμένες στο πάτωμα και πάλευαν με τους δημίους τους που τις λόγχιζαν ανελέητα, μέχρι να ξεψυχήσουν… Κατόπιν τα πτώματα σκυλεύθηκαν και τα τιμαλφή δόθηκαν στον Γιουρόφσκυ, ο οποίος δρούσε κατ’ εντολήν του Σοβιέτ της Μόσχας και του ιδίου του Λένιν.
…Το αγριώτερο έγκλημα του αιώνα ακολουθήθηκε από την πιο κυνική απάτη μίας επίμονης διάψευσης. Το Σοβιέτ της Μόσχας, συνειδητοποιώντας εκ των υστέρων το μέγεθος του εγκλήματος της ομαδικής σφαγής, διέδιδε φήμες σύμφωνα με τις οποίες τα μέλη της Αυτοκρατορικής Οικογένειας ζούσαν. Υποστήριζε πως ήταν γραφικότητες οι διαδόσεις που μιλούσαν για τελετουργική σφαγή σε ένα υπόγειο. Ήξερε καλά πως κανείς και ποτέ δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη σφαγή μίας ολόκληρης οικογένειας με πέντε παιδιά.