Βασιλιάς Αρθούρος

Ο Βασιλιάς Αρθούρος είναι ένας μυθικός ήρωας, που όχι μόνο προσωποποίησε το συλλογικό όνειρο της ενοποιημένης Βρετανίας αλλά αιτιολόγησε και το πέρασμα του Χριστιανισμού – ενός ιδιαίτερου Χριστιανισμού, όμως, που θέλησε να αντλήσει τη γραμμή διαδοχής του απευθείας από τη Μαρία τη Μαγδαληνή και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή – στις βρετανικές νήσους. Το ιστορικό πρόσωπο του Αρθούρου, που υπήρξε συνόκαιρος του αυτοκράτορος Ιουστινιανού υποχώρησε, χάθηκε, θυσιάστηκε υπέρ της μυθικής μορφής του «Βασιλιά του Θέρους», έγινε «ο παλιός και ο μελλοντικός βασιλιάς» που κατέστη η αρχετυπική μορφή της Βρετανικής Μοναρχίας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η μεταβίβαση από τον κελτικό παγανισμό στη χριστιανική θρησκεία έγινε στις βρετανικές νήσους πιθανώς με τον πλέον παράδοξο τρόπο από οποιοδήποτε άλλο τόπο στην ευρωπαική ήπειρο. Έτσι, όχι μόνο οι ιεροί τόποι των Κελτών έγιναν χριστιανικοί ναοί με εντολή του πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου, αλλά και πολλά στοιχεία της λατρείας τους, όπως η χύτρα «καλντρόν» που η μάγισσα της κελτικής θρησκείας έβραζε τα βότανα της, «το κύπελλο της αφθονίας», πέρασε στον κελτικό χριστιανισμό σαν Ιερό Γκράαλ, το Άγιο Δισκοπότηρο στο οποίο ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας συνέλλεξε τις σταγόνες του αχράντου Αίματος του Εσταυρωμένου Ιησού όταν ο εκατόνταρχος Λογγίνος Τον εκέντησε στο σταυρό με την λόγχη του. Στην πραγματικότητα ο Χριστιανισμός και ο παγανισμός συνυπήρξαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη Βρετανία και έδωσαν έναν ιδιαίτερο τόνο ανεξιθρησκείας, ζωντανό ακόμη και σήμερα στις παραδόσεις και τους εορτασμούς της Αγγλικανικής Εκκλησίας.