Μεσαιωνική Λατινική Φιλολογία - τόμος Α΄

Στην πέμπτη περίοδο (μέσα 13ου-14ο αι. μ.Χ.) παρατηρήθηκε παρακμή της Μεσαιωνικής Λατινικής Φιλολογίας. Στην περίοδο αυτή τα Πανεπιστήμια άνοιξαν για το λαό. Τα νέα Πανεπιστήμια που ιδρύθηκαν ήταν απαλλαγμένα από την κηδεμονία των Παπών. Εμφανίστηκαν φιλολογικές προσωπικότητες που προανάγγελναν την Αναγέννηση. Στην εποχή αυτή υπήρχε εκλαΐκευση της παιδείας. Το Παρίσι, η Οξφόρδη και η Μπολόνια ήταν τα πνευματικά κέντρα της Ευρώπης. Η Λατινική γλώσσα άρχισε να παρακμάζει. Οι εθνικές γλώσσες οριστικοποιούνταν. Ο κλήρος ζούσε σε πολυτέλεια και οι ιδρυτές των εκκλησιών επιδίδονταν σε αρπαγές και βιαιότητες. Ο λαός αναζητούσε σε γιορτές την ευθυμία του απ' το φόβο του διαβόλου.
Τα Carmina Burana ήταν μια συλλογή Μεσαιωνικών λατινικών τραγουδιών και ποιημάτων (θρησκευτικών, δογματικών, πολεμικών). Αντλούσαν τα θέματά τους απ' την ελληνική και τη Λατινική μυθολογία, τη Βίβλο, την εκκλησιαστική παιδεία, τα ιστορικά γεγονότα και την καθημερινή ζωή της εποχής εκείνης. Εξέφραζαν την αντίθεσή τους στον ασκητισμό, στον ιπποτικό έρωτα, στην αυθαιρεσία της Παπικής εκκλησίας, στην καταπίεση. Καταδίκαζαν τη ματαιοδοξία των Παπών και την εξαθλίωση των ηθών. Ερμήνευαν την πραγματικότητα με το δικό τους τρόπο. [...]