Το αστέρι πάνω από το δάσος- Λησμονημένο όνειρο

Μια μέρα συνέβη κάτι παράξενο, καθώς ο λεπτός και περιποιημένος σερβιτόρος Φρανσουά έσκυψε πάνω από τον ώμο της υπέροχης Πολωνής κόμισσας Οστρόφσκα, ενώ την εξυπηρετούσε. Διήρκεσε μόνο ένα δευτερόλεπτο. Κι όμως ήταν ένα από εκείνα τα δευτερόλεπτα στα οποία μετουσιώνονται χιλιάδες ώρες και ημέρες τόσο αγαλλίασης όσο και βασανισμού, με τον ίδιο τρόπο που η άγρια δύναμη των μεγάλων, ζοφερών βελανιδιών με όλα τα κλαδιά τους να λικνίζονται στον άνεμο, εγκλωβίζεται σε έναν μόνο σπόρο που στροβιλίζεται στον αέρα καθώς πέφτει στη γη. Δεν φάνηκε όμως κάτι, το δράμα ήταν καλά κρυμμένο στο εσωτερικό της ψυχής τους. Ο Φρανσουά, ο λυγερόκορμος σερβιτόρος του μεγάλου ξενοδοχείου της Ριβιέρα, έσκυψε χαμηλά για να τοποθετήσει την πιατέλα μαζί με το μαχαίρι πιο βολικά για την κόμισσα. Στο πρόσωπό του αποτυπώθηκε για μια στιγμή, ακριβώς πάνω από το απαλό αρωματικό κύμα που ανάδιδαν οι μπούκλες της, κι όταν άνοιξε ενστικτωδώς τα υποτακτικά χαμηλωμένα ματιά του, το ταλαντευόμενο βλέμμα που έπεσε πάνω στον λαιμό της, στο πώς έρεε στο φούσκωμα του βαθυκόκκινου φορέματος, αυτή η λαμπερή γραμμή φωτός, η οποία τον πυροδότησε με πορφυρογέννητες φλόγες. [...]