Δεξιός κολεκτιβισμός ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

Η άνοδος μιας νέας σοβινιστικής και αυταρχικής άκρας Δεξιάς αποτελεί μια από τις πιο ανησυχητικές εξελίξεις της εποχής μας σε Ευρώπη και Αμερική.

Ο εξέχων φιλελεύθερος διανοούμενος Τζέφρι Τάκερ προσεγγίζει το φαινόμενο από φιλελεύθερη σκοπιά και δείχνει ότι η νέα άκρα Δεξιά είναι στην πραγματικότητα η σύγχρονη ενσάρκωση μιας διανοητικής και πολιτικής παράδοσης δεξιόστροφου κολεκτιβισμού, η οποία έχει ιστορία δύο αιώνων και η οποία συγκροτήθηκε εξαρχής σε πλήρη αντίθεση προς τις φιλελεύθερες αξίες της ατομικής ελευθερίας, των καθολικών δικαιωμάτων, της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας.

Στη θέση αυτών των αξιών, ο δεξιός, αντιφιλελεύθερος και αντικαπιταλιστικός κολεκτιβισμός προώθησε την υπεροχή συλλογικοτήτων, όπως το έθνος και η φυλή έναντι του ατόμου, την απεριόριστη κρατική εξουσία υπό έναν ισχυρό ηγέτη, τη διάκριση των ανθρώπων σε «ανώτερους» και «κατώτερους», τον κεντρικό σχεδιασμό και τον οικονομικό εθνικισμό και τον πόλεμο ως υπέρτατο νόημα της ζωής. Και ενώ ο φιλελευθερισμός χάρισε στην ανθρωπότητα δύο αιώνες ελευθερίας, ευημερίας και ανθρώπινης ανάπτυξης, ο δεξιός κολεκτιβισμός βρήκε την πλήρη του ενσάρκωση στη φρίκη του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού.

Η απάντηση στη νέα ενσάρκωση του δεξιού κολεκτιβισμού δεν μπορεί να προέλθει από μια εξίσου κολεκτιβιστική Αριστερά η οποία, παρά τις όποιες διαφορές της με τον δεξιό κολεκτιβισμό, διακατέχεται από το ίδιο αντιφιλελεύθερο πνεύμα και βρήκε τη δική της φρικώδη ιστορική ενσάρκωση στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Αλλά δεν μπορεί, υποστηρίζει ο Τάκερ, να προέλθει ούτε από τις ήπιες, δημοκρατικές εκδοχές του αριστερού ή του δεξιού κρατισμού, από τη σοσιαλδημοκρατία ή τον συντηρητισμό, αφού η αποτυχία του κρατισμού εν γένει ήταν εκείνη που οδήγησε στην επανεμφάνιση ακραίων μορφών κολεκτιβισμού.

Η μόνη πραγματική απάντηση, κατά τον Τάκερ, μπορεί να προέλθει από την αναβίωση του κλασικού φιλελευθερισμού. Και αν μπορούσαμε να τη συνοψίσουμε σε μια λέξη, αυτή θα ήταν «ελευθερία».