Καραντίνα στο νησί του διαβόλου

Άρχισε να ετοιμάζεται πολύ ώρα πριν. Κινούμενος από τον φόβο ότι θα τον ανέκριναν ή ίσως από μια διαβολική επιθυμία για συμμετρία, μελέτησε στην Ιατρική Επιθεώρηση το κομμάτι σχετικά με τις φυλακές.

θα ήταν εννιά παρά είκοσι όταν κατέβηκε τις σκάλες του κυβερνητικού παλατιού. Διέσχισε την πλατεία με τους φοίνικες, σταμάτησε για να περιεργαστεί το κακόγουστο μνημείο του Ιπποκράτη, δέχτηκε συγκαταβατικά να του απολυμάνει τα παπούτσια ένας απολυμένος υγειονομικός και, κάνοντας τον γύρο του Νοσοκομείου, έφτασε μπροστά στο σπίτι των Φρινζινέ. Ήταν πολύ ευρύχωρο και πράσινο, με χοντρούς τοίχους από πλίνθους.

Μια νοσοκόμα όλο επισημότητα τον οδήγησε μέσα από μακρείς διαδρόμους, μέσω του θαλάμου απολύμανσης, και ανήγγειλε το όνομά του στην είσοδο ενός σαλονιού με κόκκινα χαλιά και χρυσές ένθετες διακοσμήσεις με σύριγγες στους τοίχους…

[…]
Στις 23 του μήνα επιβιβάστηκε στο «Φάιζερ» που είχε το χρώμα της σκουριάς. Ανάμεσα σε μαύρες, χλωμές και ζαλισμένες γυναίκες και μεγάλα κλουβιά με παγκολίνους και νυχτερίδες, άρρωστος ακόμα από το δείπνο της προηγούμενης νύχτας, έκανε το ταξίδι προς τα νησιά. Ρώτησε έναν ναυτικό αν υπήρχε άλλο μέσο επικοινωνίας ανάμεσα στα νησιά και την Καγιένη.

Την μια Κυριακή το “Φάιζερ”, την άλλη το «Ζενέκα». Οι υπάλληλοι όμως της διοίκησης δεν πρέπει να έχουν παράπονο με την λάντζα τους.