Πολιτική Και Αυτοδιοικητική Ιστορία Του Παλαμά Καρδίτσας (15ος-21ος αιώνας)

Παλαμάς. Ένας όμορφος τόπος, μέρος μιας πεδιάδας, που οι μικροί λόφοι που τον περιτριγυρίζουν δεν αποτελούν κάποια έκπληξη. Ένα τοπίο απλό, χωρίς ιδιαιτερότητες, ένα «ισιάδι». Και όμως, όσο εύκολο είναι στο μάτι ενός περιηγητή όλο αυτό το φυσικό σκηνικό, τόσο δύσκολο είναι να ανακαλύψεις και να φανταστείς την ομορφιά του. Τα ποτάμια που περιβάλλουν τον τόπο ελικοειδώς, γράφουν στο τοπίο αυτό και θυμίζουν την αρχαία ροή του νερού και μαζί φέρνουν μνήμες. Μνήμες ενός τόπου με πολλά τρεχούμενα και στάσιμα νερά, βλάστηση παραποτάμια και ελώδη, καλλιέργειες εποχικές, πανίδα εκτρεφόμενη αλλά και αυθύπαρκτη. Ένα χωριό προϊστορικό, αρχαίο, βυζαντινό, τουρκοκρατούμενο, ελεύθερο, σε πόλεμο, σε κατοχή, σε εμφύλιο, σε μια νέα μεταπολιτευτική Ελλάδα και τώρα μια σύγχρονη πόλη. Βακούφι ο Παλαμάς στην Οθωμανοκρατία, με κάποια «προνόμια», ιδιόκτητο Τούρκων αξιωματούχων, ιδιόκτητο πλουσίων Ελλήνων μετά την Προσάρτηση, πρωτεύουσα του Δήμου Τιτανίου ως το 1912, Κοινότητα Παλαμά ως το 1964, Δήμος από το 1964 και μετά. Μια πλούσια και συνεχής ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και αυτοδιοικητική παρουσία η οποία αξίζει να φωτιστεί και να καταγραφεί καταθέτοντας μία ακόμη ψηφίδα στο μωσαϊκό τόσο της ατομικής όσο και της συλλογικής γνώσης της τοπικής και της εθνικής μας συνείδησης και ιστορίας.