Αθήνα - Athens

Πρόλογος: Τσεμάνης, Βασίλης
Φωτογραφίες: Βέργας Κώστας, Μπουργιώτης Ηλίας


Πάντα με γοήτευε η θέα της Αθήνας από ψηλά. Με κάθε ευκαιρία ανέβαινα στα γύρω της βουνά, την Πάρνηθα και τον Υμηττό, τη Πεντέλη, αλλά και τον Λυκαβηττό στη καρδιά της, για να τη δω από πάνω, όπως τα πουλιά.
Με γοήτευε γιατί, παρότι στην ουσία παρέμενε η ίδια πόλη, από ψηλά μου φαίνονταν αλλιώτικη, πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη. Και όπως συμβαίνει και με τις ανθρώπινες σχέσεις, η απόσταση κάλυπτε τις ατέλειες, απάλυνε τα ελαττώματα, συντηρούσε μια εικόνα ωραιοποιημένη, σχεδόν ιδανική.
Όταν έρχονταν το βράδυ και τα φώτα άναβαν, χάνονταν τα περιγράμματα και οι όγκοι των κτηρίων, οι δρόμοι γίνονταν λαμπερά ποτάμια, η Ακρόπολη έλαμπε, τα πλοία στον Πειραιά λαμπίριζαν σαν αστέρια μέσα στο μαύρο πέλαγος. Και τότε η Αθήνα γινόταν μια άλλη πόλη. Μεταμορφωνόταν σε ένα μέρος μαγικό, ονειρικό. Το ήξεα ότι δεν ήταν αλήθεια, αλλά αυτό λίγο με στεναχωρούσε. Μου άρεσε αυτή η αυταπάτη, αυτή η ψευδαίσθηση. Την είχα ανάγκη. Την χρειαζόμουν γιατί ήθελα να αγαπώ την πόλη μου -την πόλη που ζω.[..]ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΡΓΑΣ