Το κορίτσι με το πορτοκαλένιο χείλι

Κρατάω τούτο το ημερολόγιο για να κατανοήσω, να ακολουθήσω την πορεία της καθόδου μας στον πόνο, τη δυστυχία, την αρρώστια, τη φτώχεια. Συχνά έχω την εντύπωση ότι σου γράφω όσα δεν τολμάω να σου πω. Κι άλλοτε, αντίθετα, προσπαθώ να καταγράψω όσα ζούμε αλλά με ουδέτερο τρόπο, όπως θα έκανε ένας γιατρός ή ένας δικαστής. Μόνον έτσι θα καταφέρω να μην παραιτηθώ πριν από την ώρα μου, να αντισταθώ. Πρέπει να σημειώνω, να παρατηρώ όσα μας συμβαίνουν. Να παρατηρώ το δράμα που παίζεται, για να το κρατήσω μακριά αντί να το υφίσταμαι... Να μην απλώς η συνοδός σου, να μην καταστρέφομαι μαζί σου. Αλλά να αγωνίζομαι, να αγωνίζομαι για να σε σώσω. Θέλω να κατανοήσω. Να κατανοήσω γιατί καταστρέφεις τον εαυτό σου έτσι.

1917. Η Ζαν Εμπιτέρν συναντάει τον Αμεντέο Μοντιλιάνι. Είναι δεκαεννιά χρονών. Όμορφη και χαριτωμένη σαν κύκνος, «το κορίτσι με το πορτοκαλένιο χείλι» θα γίνει η φλόγα της ζωής και του έργου του μεγάλου ζωγράφου.
Με φόντο το Παρίσι και την καλλιτεχνική ζωή των αρχών του 20ού αιώνα οι δύο εραστές θα ζήσουν ένα παράφορο πάθος. Η συγγραφέας αναπλάθει την ιστορία τους μέσα από το πλασματικό ημερολόγιο της Ζαν έως το αναπότρεπτο τραγικό τους τέλος τον Ιανουάριο του 1920.