Μεταμοντερνισμός και λογοτεχνία

Υπάρχει μεταμοντέρνα λογοτεχνία; Μπορεί να υπάρξει λογοτεχνία πέρα από το σημείο στο οποίο οδήγησε τη λογοτεχνία ο μοντερνισμός; Ή μήπως υπάρχει μόνο μια θεωρητική αντίληψη της λογοτεχνίας η οποία μποεί να ονομστεί μεταμοντέρνα, γιατί προσεγγίζει τη λογοτεχνία με τρόπο εντελώς διαφορετικό από εκείνους με τους οποίους την προσεγγίζει η λογοτεχνική θεωρία και κριτική ως τον μοντερνισμό; Τα τρία κείμενα που συνθέτουν αυτό το βιβλίο προσπαθούν να προσδιορίσουν εκείνο ποου διαφοροποιεί με τρόπο αδιαμφισβήτητο τη μεταμοντέρνα θεώρηση της λογοτεχνίας από τις άλλες θεωρήσεις της.


Η πεποίθηση του μεταμοντέρνου κριτικού ότι το νόημα συνεχώς μετακυλίεται, ότι καμία ερμηνευτική απόφανση δεν μπορεί να αποδειχθεί αντικειμενικά έγκυρη, τον οδηγεί στον απόλυτο κριτικό σχετικισμό και στην κατάλυση των αξιολογικών διακρίσεων, στην άποψη ότι κανένα λογοτεχνικό έργο δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι καλύτερο από ένα άλλο. Ο μοντερνιστής κριτικός υποστηρίζει αντίθετα ότι απόλυτη ερμηνευτική αντικειμενικότητα, λέει, δεν υπάρχει. Όμως υπάρχει σχετική: το γεγονός ότι καμία ερμηνεία δεν μπορεί να είναι απόλυτα αντικειμενική δεν σημαίνει ότι μια ερμηνεία δεν μπορεί να είναι αντικειμενικότερη από μιαν άλλη, γιατί διαφορετικά ή όλες οι ερμηνείες θα ήταν λανθασμένες ή όλες θα ήταν νόμιμες, δηλαδή καμία δε θα ήταν λανθασμένη.