Βαγιέχο, Φερνάντο

Ο Φερνάντο Βαγιέχο Ρεντόν γεννιέται στις 24 Οκτωβρίου 1942 στη Μεντεγίν τής Κολομβίας στους κόλπους μιας ευκατάστατης οικογένειας. Εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή τού Εθνικού Πανεπιστημίου τής Μπογκοτά για να σπουδάσει Φιλοσοφία, αλλά εγκαταλείπει τις σπουδές του μετά το πρώτο έτος. Στη συνέχεια ξεκινάει σπουδές Βιολογίας στο Χαβεριανό Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά και τις ολοκληρώνει. Εγκαθίσταται στην Ιταλία και εγγράφεται στο Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου τής Cinecitta, για να παρακολουθήσει μαθήματα κινηματογράφου. Επιστρέφει στην Κολομβία και γυρίζει την πρώτη του ταινία Cronica Roja (Το Κόκκινο Χρονικό). Αλλά η ταινία λογοκρίνεται, και ο Βαγιέχο εγκαταλείπει την Κολομβία και εγκαθίσταται στο Μεξικό. Εκεί γυρίζει συνολικά τρεις ταινίες, όμως τελικά θα αποσυρθεί από τον κινηματογράφο δηλώνοντας ότι η αρχική του πρόθεση ήταν να κάνει κολομβιανό σινεμά και όχι μεξικανικό. Θα επιστρέψει ξανά στην Κολομβία το 2018, έχοντας ζήσει στο Μεξικό επί 47 συναπτά χρόνια. Πολύ συχνά οι απόψεις του έχουν προκαλέσει σάλο λόγω του εμπρηστικού του λόγου και των απροκάλυπτων επιθέσεών του κατά της χώρας του και της βίας που τη χαρακτηρίζει, κατά του Πάπα και της Καθολικής Εκκλησίας, κατά του χριστιανισμού γενικότερα, κατά του θεσμού τής οικογένειας, των μητέρων και των γεννήσεων. Μεταξύ άλλων ο Βαγιέχο είναι ανοικτά gay, φιλόζωος και ακτιβιστής υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, vegan και ορκισμένος άθεος. Η άποψή του για τη ζωή είναι εξόφθαλμα απαισιόδοξη και κυνική, είναι ξεκάθαρα μισανθρωπική. Αλλά δεν λείπει από το έργο του και μια αντισταθμιστική, υπόρρητη ευαισθησία ανθρωπιστικού χαρακτήρα: ο Βαγιέχο συμπάσχει με τον άνθρωπο και τον συμπονεί, αλλά δεν δείχνει ικανός να φτάσει στη συμπόνια, εάν πρώτα δεν περάσει από το στάδιο του μίσους, το οποίο επιτελεί γι’ αυτόν έναν ρόλο κάθαρσης και εξιλέωσης απέναντι στα δεινά και στις ασχήμιες του κόσμου μας. Πάντως, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η λογοτεχνία του αποπνέει μια αξιοθαύμαστη, ειλικρινή ευαισθησία απέναντι στα ζώα, στη φύση και στις χαρές τής ζωής, που υπάρχουν ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και καταστρέφονται ακριβώς λόγω της βίαιης και επιπόλαιης φύσης του. Ο γκρεμός (El Desbarrancadero, 2001) είναι από τα πιο σημαντικά βιβλία του? συνοψίζει όλα του τα λογοτεχνικά χαρακτηριστικά, την τυπική του θεματολογία και τους ηθικούς-φιλοσοφικούς του προβληματισμούς. Για το έργο αυτό τιμήθηκε το 2003 με το Βραβείο Romulo Gallegos, μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές διακρίσεις στον χώρο τής ισπανόφωνης λογοτεχνίας. Άλλα έργα του: La Virgen de los Sicarios (1994), που γυρίστηκε το 2000 σε ταινία με αξιοσημείωτη επιτυχία από τον Barbet Schroeder. Το αυτοβιογραφικό του El Rio del Tiempo, που αποτελείται από πέντε βιβλία (Los Dias Azules [1985], El fuego secreto [1987], Los Caminos A Roma [1988], Anos de indulgencia [1989], Entre Fantasmas [1993]). Το El Mensajero (1987), βιογραφία τού ποιητή τής Αντιόχειας Porfirio Barba Jacob? το Logoi: una Gramatica del Lenguaje Literario (1983), δοκίμιο Γλωσσολογίας και Θεωρίας τής Λογοτεχνίας? το La Tautologia Darwinista (1998), δοκίμιο με το οποίο ασκεί κριτική στη δαρβινική θεωρία τής εξέλιξης? το La Puta de Babilonia (2007), που κατακεραυνώνει τον χριστιανισμό και την Καθολική Εκκλησία.