Δεύτερη προβολή

Τα πενήντα περίπου κείμενα αυτού του βιβλίου σηματοδοτούν την πορεία του κινηματογράφου και της κινηματογραφοφιλίας στην Ελλάδα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, από τα θερινά σινεμά ώς τις αίθουσες τέχνης κι από τα φεστιβάλ ώς την τηλεόραση. Κριτικός κινηματογράφου, σεναριογράφος και πλεόν σκηνοθέτης, ο συγγραφέας τους ξεκίνησε δοκιμάζοντας τον βαρύ θεωρητικό οπλισμό του πρωτοποριακού περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος σε ταινίες σταθμούς της δεκαετίας του '70 (Ρεπόρτερ, Στο πέρασμα του χρόνου, Αποκάλυψη τώρα!, Ο άνθρωπος από μάρμαρο κ.ά.), για να καταλήξει, μετά τη θύελλα του ιδεολογικού και σημειολογικού πολέμου, σε σφαιρικές αποτιμήσεις ή ιμπρεσσιονιστικά πορτραίτα δημιουργών (Χίτσκοκ, Μπουνιουέλ, Τουρνέρ, Τζέρυ Λούις, Γούντυ Αλλεν, Ταρκόφσκι κ.ά.). Παράλληλα οδηγήθηκε από την κριτική των ντοκιμαντέρ και των μυθοπλασιών του νέου ελληνικού κινηματογράφου στην ανακάλυψη της Ελλάδας μέσα σε μια δέσμη συχνά παραγνωρισμένων ταινιών (όπως του Δαμιανού, του Τορνέ ή του Πανουσόπουλου) και προχώρησε σε κάποιες ανήσυχες υποθέσεις για την απώλεια της εικόνας μέσα στο γενικευμένο κιτς του θεάματος και τον εναγκαλισμό πολιτικής και τηλεόρασης. Όπως δείχνουν ο πρόλογος κι ο επίλογος που γράφτηκαν για το βιβλίο , αυτή η «δεύτερη προβολή» κειμένων -και μαζί των έργων και των προσώπων που μεταφέρουν- φωτίζει μια αληθινή περιπέτεια του βλέμματος και της γραφής, γίνεται το ξετύλιγμα μιας εσωτερικής εμπειρίας που στρέφεται μακριά από την ειδωλολατρεία των εικόνων στο θαύμα του κινηματογράφου των ιδίων πραγμάτων.