Ο Βέγγος δεν είναι κιτς -ο Χάρρυ Κλυν, δυστυχώς είναι...

Μία συζήτηση του ποιητή Σωτήρη Κακίση με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Χρήστο Βακαλόπουλο για τους κωμικούς και το κιτς.

Όταν ένας τόσο σημαντικός Έλληνας σκηνοθέτης, ο Γιώργος Πανουσόπουλος, αποφασίζει να συνομιλήσει μ’ έναν σπουδαίο ποιητή, τον Γιάννη Βαρβέρη, για βιβλία και όχι μόνο, πολλές φράσεις συγκινητικές και όχι μόνο καταγράφει το μαγνητόφωνο του Σωτήρη Κακίση. Πολλές εικόνες σαν του σινεμά, σαν του κινηματογράφου, από τις λέξεις τους ζωντανεύουν, αλλά και νοήματα συχνά σαν με καρδιά, όλο ψυχή ξαφνικά παρουσιάζονται. Μιλάνε για τον Σολωμό ως τον Καββαδία, για τον Αισχύλο ως τον Πάουντ, για τον Τσέχωφ ως τον Καραγάτση, για τον Καβάφη ως τον Ρεμπώ. Λένε πώς νοιώθουν μπροστά στην καλή ποίηση, στην καλή πεζογραφία, αλλά και πώς ενώπιον τόσων αρνητικών πια καταστάσεων. Η αλήθεια είναι πως η συζήτηση τους ταξιδεύει σαν βαρκούλα σε θάλασσα πλατιά. Να, όπως στην αφίσα εκείνη την παλιά του Ταξιδιού του Μέλιτος του Πανουσόπουλου, μιας ταινίας τόσο, μα τόσο αγαπημένης του Γιάννη Βαρβέρη. Με την μουσική πάντα του Μάνου Χατζιδάκι.