Οι εσπερινοί επισκέπτες

Λίγα χρόνια πριν την εκπνοή της δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας, μια γυναίκα αφηγείται, άλλοτε προφορικά κι άλλοτε γραφτά, τις περίεργες ιστορίες κάποιων ανθρώπων: Μιας αστής κι ενός δικηγόρου από την Αγγλία -με διαφορές πέρα απ' αυτές του ύστερου μεσαίωνα και της πρώιμης αναγέννησης ανάμεσά τους-, ενός έλληνα δημοσιογράφου με απέχθεια για το προσκήνιο και, εντελώς φευγαλέα, ενός παλαιστίνιου μαχητή κι ενός ταλαίπωρου τραπεζικού από τη Μέση Ανατολή. Η αφήγηση συμπλέκεται με προφορικές παραδόσεις μεσαιωνικής κοινοκτημοσύνης από την περιοχή του Κόλπου και, προπαντός, με την ιστορία τριών βιβλίων: Το βιβλίο της Μαργαρίτας Κεμπ, Περί της Περιστροφής των Ουρανίων Σωμάτων, Ουτοπία. Υπάρχει, συγχρόνως, το θέμα της τύχης των χειρογράφων, όπου η αφηγήτρια καταγράφει ό,τι αντιλαμβάνεται να της συμβαίνει. Πόσο, όμως, η αντίληψή της σχετίζεται με την πραγματικότητα; Τι είναι οι εσπερινοί επισκέπτες της; Πώς γίνεται Δεκέμβρης στην Ελλάδα και τοπίο καλοκαιρινό; Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με το απελευθερωτικό όνειρο; Σ' αυτά κι άλλα ερωτήματα δίνει εν μέρει απαντήσεις η παρεμβολή μιας υπηρεσίας με παράδοση στον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων --διαλύοντας βίαια κάθε υπόνοια μεταφυσικής.

Χαμηλόφωνο και στοχαστικό, κάποτε κυνικό, κάποιες στιγμές σχεδόν σπαραχτικό, το πρώτο μυθιστόρημα της Νάντιας Βαλαβάνη αναφέρεται στη σχέση των ανθρώπων με το ιστορικό παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο. Αλλά και στα τραύματα της ιστορίας επίκαιρα και διαχρονικά.