Ψυχοπαιδαγωγική θεώρηση της κατανόησης των αναγνωσμάτων

«Ποιος ο εννοιολογικός προσδιορισμός του όρου «ανάγνωση» και ποιες οι συνεπαγόμενες διδακτικές πρακτικές;»

Στοχάζομαι τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον προβληματισμό που θέτει το παραπάνω ερώτημα και στην κοινωνική ιδιότητα και λειτουργία μου. Ενδοσκοπώ, ταξιδεύω την σκέψη μου πρώτα σε αισθήσεις του παρελθόντος, σε μνήμες προσωπικές, που ανακαλούνται απo την περίσταση.

«Βλέπω» ένα εξάχρονο κορίτσι να μπαίνει στην τάξη του σχολείου για πρώτη φορά και «ακούω» σχεδόν το χτυποκάρδι του. Αυτό το άγνωστο συναίσθημα, το ξάφνιασμα ενός ονείρου που γίνεται πραγματικότητα κι ένας φόβος αν θα τα καταφέρει. Τα βιβλία που της δίνουν είναι όμορφα. Καινούρια, με ωραίες ζωγραφιές και με κείνα τα μαύρα σημαδάκια που κάνουν αράδες και μιλούν

Μα η μικρή δεν γνωρίζει πώς να επικοινωνήσει μαζί τους, δεν ξέρει τι δείχνουν, τι φωνή βγάζει το καθένα, τα θαυμάζει, μοιάζουν μαγικά. Ανοίγει ένα βιβλίο καταμεσίς και το φέρνει στο πρόσωπο κοντά. Το μυρίζει. Τι όμορφη μυρωδιά! Μέσα στις φωνούλες τους κρυμμένες χίλιες μυρωδιές των λουλουδιών, της θάλασσας, του λιόξυλου που καίγεται. Του συμπάντου όλες οι μυρωδιές οι ανθρωπομυρισμένες, μες στις φωνές τους, μα μικρή ξεχωρίζει ακόμα μόνο την όμορφη μυρωδιά του χαρτιού.