Ο μονόλογος του Δρίνου

Η Άρτεμις Βαμβουρέλη γεννήθηκε στα Γιάννενα και μεγάλωσε στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια! Χρόνια ανταριασμένα σαν το γιαννιώτικο τοπίο. Γεγονότα καλυμμένα με ένα πέπλο μυστηρίου που αμπάρωναν από φόβο τις παιδικές ψυχές. Παιδιά που ξεβλάστωναν στα απόνερα του μίσους και στα αποκαΐδια της φωτιάς! Πνιγμένη από ερωτηματικά η παιδική ψυχή τους για ανθρώπους που έχαναν έτσι στα ξαφνικά, για τους ανταρτόπληκτους που κατέλαβαν τη γειτονιά τους, για το μωρό με το άσπρο φακιόλι στο κεφάλι που έφεραν για υιοθεσία στην αρχόντισσα Ασήμω! Άπειρα τα γεγονότα και πολλές οι εικόνες και τα μισόλογα από τις γειτόνισσες που μαζεύονταν τα καλοκαιρινά βράδια με τα σκαμνάκια τους στα σκαλιά του πατρικού σπιτιού της και έλεγαν ιστορίες με χειρονομίες κωδικοποιημένες από εκείνα τα χρόνια, τα δύσκολα... Όταν μεγάλωσε, η Άρτεμις Βαμβουρέλη αποφάσισε να ξεθολώσει από τη μνήμη της το μυστήριο των παιδικών βιωμάτων της και να σπάσει τους κωδικούς της σιωπής τους! Με μόνη πληροφορία το άσπρο κεφαλομάντιλο του υιοθετημένου μωρού της αρχόντισσας Ασήμως, που έμελλε να γίνει η συντροφιά των παιδικών χρόνων, βρέθηκε ψάχνοντας τις παραδοσιακές φορεσιές στην εσχατιά της ελληνικής επικράτειας, στο πολύπαθο Πωγώνι, βόρεια των Ιωαννίνων, με τη μακραίωνη ιστορία και παράδοση που ελάχιστα γνώριζε. Αυτό το φαχιόλι με το ιδιαίτερο δέσιμο δέθηκε με τις παιδικές μνήμες της και έλυσε το μυστήριο που πάντα την κυνηγούσε! Κάπως έτσι γεννήθηκε "Ο μονόλογος του Δρίνου" που είναι το πρώτο συγγραφικό έργο της. Κεντρικός χαρακτήρας ο Δρίνος, το δικό τους ποτάμι, που με τη θεϊκή ικανότητά του, από τη μια να βλέπει τα μελλούμενα και από την άλλη να είναι αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής πορείας τους ακόμη από τις προϊστορικές εποχές, του έδειξε εμπιστοσύνη για να κάνει αυτό τον Μονόλογο!