Τέρνερ

[...] Έτσι λοιπόν, στην καλλιτεχνική πορεία του Τέρνερ, παρουσιάζεται ένας γόνιμος δυϊσμός, ο οποίος, συνδέοντάς τον με το παρελθόν, δεν τον εμπόδισε να προετοιμάζεται για το άλμα προς τη σύγχρονη εποχή. Από τη μια, βασιζόταν πάντοτε στην άμεση παρατήρηση της φύσης, στη φιλοτέχνηση πολλών εκατοντάδων βιαστικών σχεδίων, τα οποία αργότερα θα επεξεργαζόταν στο εργαστήριό του, μορφοποιώντας τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά του στο μουσαμά ή στο χαρτί· ακόμα, προπορεύτηκε της ζωγραφικής στο ύπαιθρο όταν, μεταξύ 1805-10, από μια βάρκα στον Τάμεση, κοντά στο Windsor, φιλοτεχνούσε ελαιογραφίες απαλλαγμένες από οποιοδήποτε στοιχείο τεχνητής σύμβασης. Από την άλλη, ποτέ δεν απαξίωσε -αντίθετα, την καλλιέργησε πειθαρχημένα- τη λόγια μελέτη μέσω των μαθημάτων της Βασιλικής Ακαδημίας, αλλά και των επισκέψεών του σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές. Έτσι εξηγείται, άλλωστε, η τάση του να περιλαμβάνει στους πίνακές του ιστορικά και μυθολογικά στοιχεία, που τόσο τα εκτιμούσε η "μεγάλη τέχνη" της εποχής του. [...]



Και πάντα, βέβαια, η θάλασσα. Προκλητική ή γαλήνια, φουρτουνιασμένη ή φαινομενικά ήρεμη, πανταχού παρούσα για τους Βρετανούς. Αν στο έργο του Τέρνερ υπάρχει κάποιο σταθερό γνώρισμα, αυτό είναι η έλξη για τα θαλασσινά θέματα, στοιχείο που τον συνόδευσε από την αρχή της καριέρας του. [...]