Ο Θεός αγαπά τα πουλιά

Ένας κουρασμένος πελαργός προσγειώνεται ανώμαλα, ύστερα από μακρύ ταξίδι, σε μια γειτονιά της Αθήνας.
Ο πελαργός τραυματίζεται πέφτοντας δίπλα σ' ένα... γηροκομείο (και όχι βρεφοκομείο) και γίνεται σύμβολο στοργής και συνεργασίας ανάμεσα στα παιδιά του γειτονικού σχολείου και στους ηλικιωμένους.
Κινεί τα νήματα κι ανάβει φωτιές αγάπης μέσα από απρόβλεπτα γεγονότα, όπου εναλλάσσονται η συγκίνηση, το χιούμορ, η ανθρωπιά, αλλά και η σκληρή πραγματικότητα και η κοινή ανθρώπινη μοίρα.





Ενα ενδιαφέρον μυθιστόρημα από τη γνωστή συγγραφέα Αγγελική Βαρελλά, καλογραμμένο, με κοινωνική ευαισθησία, με ύφος -όπου χρειάζεται- σπινθηροβόλο. Χαρακτηριστικό της συγγραφέα, να απαλύνει τη συγκίνηση με μερικούς πνευματώδεις ή και χιουμοριστικούς διαλόγους. Ενας πελαργός τραυματίζεται και προσγειώνεται δίπλα σε ένα γηροκομείο (και όχι ...βρεφοκομείο, παρατηρεί η συγγραφέας), το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά σε ένα σχολείο. Λόγω του περιστατικού αυτού οι μαθητές γνωρίζονται με τους τροφίμους του γηροκομείου και δημιουργούνται όμορφες, τρυφερές, στοργικές σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Τους βοηθούν, αλλά και τα ίδια ωφελούνται από τις γνώσεις και την πείρα, από τη γλύκα του χαρακτήρα των απόμαχων -καμιά φορά και ξεχασμένων- της ζωής. Ευκαιρία για τους νεαρούς αναγνώστες να παρακολουθήσουν τις περιπέτειες των μικρών μαθητών, να αγαπήσουν κάπως περισσότερο τα πουλιά, να στοχαστούν γύρω από την προστασία των εξαίσιων φτερωτών ταξιδιωτών, αλλά και να σεβαστούν ακόμα παραπάνω τους ηλικιωμένους, βλέποντας μάλιστα και τον παραμερισμό τους, κάποτε, από τις σύγχρονες κοινωνίες.



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 12/07/2002