Σικελία 1943

Η επιχείρηση "Husky" για την κατάληψη της Σικελίας τον Ιούλιο του 1943 ήταν η μεγαλύτερη (έως τότε) συμμαχική αποβατική ενέργεια στον Β' ΠΠ. Οι αμερικανικές και βρετανικές δυνάμεις κατάφεραν να διαχειριστούν μια πολύπλοκη απόβαση και να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Μέσα από δαιδαλώδεις διαδικασίες αποφάσεων, αντικρουόμενων απόψεων και λεπτομερούς σχεδιασμού, οι Σύμμαχοι εκπόνησαν τελικά ένα λειτουργικό σχέδιο απόβασης στο μαλακό υπογάστριο του Άξονα.
Η εμφάνιση νέων όπλων και τακτικών, σε συνδυασμό με τη συντριπτική συμμαχική υπεροχή στον αέρα, έκαμψαν την αντίσταση των γερμανικών και ιταλικών δυνάμεων. Η επιχείρηση "Husky" αποτέλεσε το βασικό πεδίο δοκιμών για τις μεταγενέστερες συμμαχικές αποβατικές ενέργειες στην Ευρώπη, όπως στο Σαλέρνο, στο Άντζιο και στη Νορμανδία. Ο Αμερικανικός Στρατός, του οποίου το γόητρο είχε τρωθεί από τις μάχες στη βόρεια Αφρική με τα σκληροτράχηλα γερμανικά στρατεύματα, στις αρχές του 1943, κατάφερε να ανασυγκροτηθεί και να σταθεί επάξια στο πεδίο της μάχης δίπλα στον εμπειροπόλεμο Βρετανικό Στρατό.
Η απόβαση στη Σικελία πέτυχε τον στρατηγικό της στόχο που ήταν η έξοδος της Ιταλίας από τον Β' ΠΠ και η πτώση του καθεστώτος Μουσολίνι. Η ίδια η επιχείρηση εξελίχθηκε σε έναν άτυπο αγώνα δρόμου ανάμεσα στον Αμερικανό στρατηγό Πάττον και τον φλεγματικό στρατηγό Μοντγκόμερυ για την κατάληψη της Μεσσήνης. Για αρκετούς ιστορικούς, όμως, η Σικελία ήταν μια χαμένη συμμαχική νίκη, καθώς δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη συντεταγμένη διαφυγή των δυνάμεων του Άξονα στην ηπειρωτική χώρα και να καταφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα που θα επηρέαζε καθοριστικά τις μετέπειτα εξελίξεις. Παρ' όλα αυτά, η κατάληψη της Σικελίας αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την εισβολή στην Ιταλία και την τελική συμμαχική νίκη στη Μεσόγειο.