Κραυγές Γυναικών , Τροία μου

Ένα μοναδικό έργο, παγκόσμιας πρωτοτυπίας. Για πρώτη φορά οι σιωπηλές γυναίκες της αρχαιότητας, μάνες, αδελφές, ερωμένες, σύζυγοι, αφηγούνται, ένα αιώνιο παράπονο, μετράνε το πραγματικό ύψος ανθρώπων και πραγμάτων και εξευτελίζουν με ένα μοναδικό τρόπο τα “κλέα των ανδρών”. Η Ευρύκλεια, η Οινώνη, η Λήδα, η Θεανώ, η Αίθρα και άλλες δέκα μοναδικές γυναίκες κάνουν το ντεμπούτο τους στην Ιστορία της Λογοτεχνίας μέσα από την αφήγηση ενός μοναδικού μύστη του Λόγου, του Δημ. Βαρβαρήγου. Ας τις τιμήσουμε (ΓΔ)

Δέκα πέντε γυναίκες αφηγούνται μέσα απ’ την ψυχή τους πως έζησαν τα δέκα χρόνια του Τρωικού πολέμου πλάι στους ήρωες, στους βασιλιάδες.
Μιλούν για τις ζωές τους, για τους άντρες τους, για τα δεινά και τις συμφορές τους, για τα δικά τους παθήματα και προσωπικά πάθη.
Εκμυστηρεύονται μύχια μυστικά, πως βίωσαν τη χαρά, τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τη μητρότητα, την εκδίκηση και την περιφρόνηση.
Τη σκλαβιά και το θάνατο.
Μιλούν για εκείνους που αγάπησαν. Για εκείνους που τις αγάπησαν.
Τι κι αν είναι «Λιπεσάνορες» -οι γυναίκες που λείπουν στους άντρες-.
Εξιστορούν τη τόλμη, τους ήρωες, τη γενναιότητα, την αξία των ιδανικών ν’ αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του ως το τέλος.
Η άλλη όψη του έπους εκφρασμένο από δέκα πέντε τραγικές φιγούρες, πως βίωσαν τον ηρωισμό της καθημερινής ζωής, την πίστη και την προδοσία, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία της ειρήνης, τις ευθύνες του ανθρώπου για τις πράξεις του, και την υπεράσπιση του δικαίου.
Μια ιστορία που σε κάνει συμμέτοχο στον μαγικό κόσμο των γυναικών.
Αφηγήσεις που συνεπαίρνουν κάθε συναίσθημα.
Διαβάζεις και νομίζεις ότι ζεις ένα ακραίο όνειρο σε έναν διαφορετικό κόσμο, δύσκολο αλλά συνάμα όμορφο, που χαρίζει χαρά και ευτυχία.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Βιβλίο Πρώτο
γυναίκα πρώτη: Ευρύκλεια 17
Οι θεοί γνωρίζουν πως η αποτυχία τους
στην πλάση είναι οι άνθρωποι
γι’ αυτό λείπουν από κοντά τους
γυναίκα δεύτερη: Θέτιδα 33
Κοινή η συμφορά μας
κι όσο θρηνείς τον πόνο σου,
μαθαίνω το δικό μου πόνο…
γυναίκα τρίτη: Οινώνη 57
Όπου η αγάπη ανθίζει
Ο πόνος ανθίζει
γυναίκα τέταρτη: Λήδα 89
Οι Μοίρες έχουν ταγμένο
σε αυτούς που ομορφιά κατέχουν
Να υποφέρουν στη ζωή τους
γυναίκα πέμπτη: Θεανώ 117
Πώς να μετρήσω το αλογάριαστο…
Πίκρα στην πίκρα πάνω, ποια η χειρότερη
Ανταγωνίζονται…
γυναίκα έκτη: Αίθρα 135
Πολύτροπα των θεών τα θελήματα φανερώνονται
το προσδοκούμαι δεν γίνεται πάντα
κι ένας θεός βρήκε σ’ αδόκητα το δρόμο συμβάντα
Ευριπίδη, Ελένη
γυναίκα έβδομη: Πασιφάη 179
Τι για εμάς τις Λιπεσάνορες ορίσανε οι Μοιρες
Που κιόλας σκλάβες είμαστε της γης…
γυναίκα όγδοη: Κλυταιμνήστρα 187
Έτσι στον πόλεμο
φτιαγμένα είναι τα πράγματα
να πεθαίνουν οι νέοι
και να αφηγούνται οι γέροι
Βιβλίο Δεύτερο
γυναίκα ένατη: Πολυξένη 243
Μα ήταν ανώφελος για την πατρίδα
ο πόθος των θεών για τη ζωή…
Αγάπη έλαβαν… θανάτους δώσαν
στους θνητούς
γυναίκα δέκατη: Βρισηίδα 285
Δεν έχει έλεος η ανάγκη…
Μόλις μ’ αρπάξαν με τη βία τη ζωή μου
Ευριπίδη, Τρωάδες
γυναίκα ενδέκατη: Ανδρομάχη 355
Παιχνίδι, Γυναίκες, είμαστε για τους θεούς
γιατί το θάνατο ετούτοι αγνοούν
γυναίκα δωδέκατη: Κρέουσα 495
Ω, θνητοί απ’ τις δικές μας συμφορές
σκληρότερες επάνω μας πέφτουνε αδικίες…
γυναίκα δέκατη τρίτη: Κασσάνδρα 529
Κάλιο νεκρή…
Δεν τον αντέχουν το ζυγό
όσοι έχουν μάθει ελεύθερα να ζουν
γυναίκα δεκάτη τέταρτη: Ελένη 585
Ελέναυς – Έλανδρος – Ελέπτολις*
(*Ελέναυς αυτή που καταστρέφει τα πλοία Έλανδρος τους
άνδρες Ελέπτολις τις πόλεις.)
Αισχύλος, Αγαμέμνων.
Άντρες, άντρες, άντρες…
ενώ σας αγαπάμε,
πάντα θα είμαστε Λιπεσάνορες
γυναίκα δεκάτη πέμπτη: Εκάβη 605
Η λησμονιά θα σβήσει τ’ όνειρο της χώρας…
στάχτη τα πάντα… χάθηκε η Τροία…
σκόνη…
Ευριπιδη, Τρωάδες