Στα ξένα

«Και για ν' αλλάξω τόνο εδώ στα ξένα / λέω να μιλήσω τώρα και για σένα / συνθέτοντας, καθόλου όμως για πλάκα / αυτό το ρέκβιεμ, δίχως μουσική, για έναν μαλάκα. / Δε σε ξεχνάω, ξέρεις εσύ, εσέναν λέω / κι ας πέρασαν τα χρόνια, κι ας μην κλαίω / πια για όσα μου έκανες».





Εναν χρόνο μετά τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του, επανέρχεται στο ίδιο μήκος κύματος, με τις έως τώρα κατακτήσεις του. Γλωσσικά, θεματικά, ρυθμικά αναπνέουν κι αυτά τα ποιήματα εν συνόλω, χωρίς να διαταράσσεται η ενιαία γραμμή που τα ενώνει. Το σώμα υποτάσσεται στις σκέψεις και οι σκέψεις εις το σώμα, ποίηση σκεπτόμενη υπό την κυριαρχία του σώματος, γι' αυτό άμεση, πάλλουσα, διά της αφής αναγνωριζόμενη. Βίωμα και επινόηση, αγαστά συνυπάρχουν, η λεπτή ειρωνεία δημιουργεί τις πρέπουσες δημιουργικές αποστάσεις από το αποτέλεσμα, χωρίς να το καταποντίζουν σε «έξυπνες» λύσεις. Οι Γάλλοι τραγουδοποιοί και οι εγχώριοι μάγκες του τραγουδιού και της νύχτας κατεβάζουν την ποίηση στο «πεζοδρόμιο», εκεί όπου οι αισθήσεις δοκιμάζονται, τα συναισθήματα δικαιώνονται, οι πράξεις δεν είναι μια σκέτη, αφόρητη φαντασιοπληξία. Το πάνω και το κάτω, το βάρος και η απώλεια του βάρους, η παιδική ηλικία και η ακύρωσή της στην ωριμότητα της επιβιώσεως, η ζωή και η τέχνη δεν είναι αντίπαλοι, ό,τι χάνεται κερδίζεται σε χρόνο παρελθόντα, φωτισμένο υπό τον προβολέα του μέλλοντος.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/12/2001