Το χρυσάφι της Καχαμάλκα

Το χρυσάφι της Καχαμάλκα είναι ένα ιστορικό διήγημα. Θέμα του είναι η κατάλυση της αυτοκρατορίας των Ίνκα και η κατάκτηση του Περού από μια χούφτα ισπανούς τυχοδιώκτες με επικεφαλής το Φραγκίσκο Πιζάρο το 1532. Με αριστουργηματικό τρόπο ο συγγραφέας αποτυπώνει τη σύγκρουση δύο πολιτισμών, του ευρωπαϊκού, που θεμέλιό του έχει την ιδιοκτησία, το Έχειν -το χρυσάφι ως σύμβολο του πλούτου- και του περουβιανού, που θεμελιώνεται στο Είναι - στο χρυσάφι ως υλικό για την κατασκευή έργων τέχνης. Η σύγκρουση είναι αμείλικτη και λήγει με την ολοσχερή καταστροφή του ενός πολιτισμού, με την εξαπάτηση και εκτέλεση του Ίνκα Αταχουάλπα και την κατάλυση ενός μεγάλου πολιτισμού. Το βιβλίο περιέχει σπάνιες γκραβούρες από τον πολιτισμό των Ίνκα και την εποχή της Κονκίστα. Ο Βάσερμαν, που όλο το συγγραφικό του έργο είναι αφιερωμένο στην «εκστρατεία κατά του ψεύδους» -όπως γράφει στον Τόμας Μαν-, γεννήθηκε στη Γερμανία δύο χρόνια μετά τον πρωσογαλλικό πόλεμο και πέθανε στην Αυστρία το 1934.