Ο εξάντας της ζωής μας

Η κοινωνία της εργασίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης πρέπει να οριοθετηθεί αποφασιστικά από τις δυνάμεις της ανταγωνιστικής αποκοινωνικοποίησης του ανθρώπου, από τις δυνάμεις της βαρβαρότητας και του ολοκληρωτισμού. Να υπερασπιστεί την εργασία και την κοινωνία ως παράγοντες απελευθέρωσης του ανθρώπου και όχι ως παράγοντες εξανδραποδισμού και υποδούλωσης. Στους αγώνες γι αυτή την οριοθέτηση, άξιοι λαϊκοί αγωνιστές έχουν τη δική τους ξεχωριστή και καθοριστική συνεισφορά, αφήνουν το στίγμα τους, αναδείχνονται ταγοί και οδηγοί της κοινωνίας.

Να γιατί ο Νίκος Τεμπονέρας πέρασε πρώτος αυτή την πόρτα του σχολείου και με το αίμα του την ξαναέδωσε στους μαθητές και τη κοινωνία σαν παράθυρο γνώσης, δημοκρατίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Να γιατί ο Παύλος Φύσσας κράτησε με το αίμα του λεύτερα τα σοκάκια και τις πλατείες της Αμφιάλης.

Η θυσία και η μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα δεν έχει πολιτικούς ιδιοκτήτες, είναι αναφορά αγώνων λαού και νεολαίας. Εκφράζει και αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο στην πιο ολοκληρωμένη κοινωνική του υπόσταση. Αυτό το κομμουνιστικό ιδανικό χρέωσε στους τοτινούς του συντρόφους να προσεγγίζουμε και να υπερασπιζόμαστε.

Απόσπασμα από την ομιλία του Μιχάλη Βασιλάκη, γραμματέα του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου στην εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Νίκο Τεμπονέρα, Πάτρα, Γενάρης 2016