Η μοναξιά του Γιοχάνες Μπραμς

Με αφετηρία ένα γράμμα του Γκούσταβ Μάλερ στον Μπρούνο Βάλτερ, μια «αναπαράσταση» των τελευταίων χρόνων του Μπραμς, με έμφαση στην «ανθρώπινη» αντιμετώπιση, που θα ζωντανέψει και το συνθέτη και τον άνθρωπο μέσα από μιαν ιδιάζουσα και μάλλον ασυνήθιστη εικόνα. Εγχείρημα που φιλοδοξεί να γίνει «απτή» η συγκεκριμένη ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής των φευγαλέων αναμνήσεων και των μελαγχολικών τόνων. Μακριά από το είδος της μυθιστορηματικής βιογραφίας, συγκεκριμένα βιογραφικά στοιχεία ενσωματώνονται σε μια κάπως υποθετική ατμόσφαιρα και καταστάσεις που οπωσδήποτε δεν βρίσκονται μακριά από την πραγματικότητα. (. . .) Από τη μία στέκει ο συνθέτης Μπραμς και το έργο. Από την άλλη ο άνθρωπος Μπραμς στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Και ταυτόχρονα η αυλαία πέφτει πάνω σ’ έναν κόσμο που παρέρχεται: τη Βιέννη με την ανεπανάληπτη ατμόσφαιρά της στα τέλη του 19ου αιώνα. Αυτός ο κόσμος σε όλες τις εκδηλώσεις και εκφράσεις του αλλάζει και διαφοροποιείται. Ριζικές αλλοιώσεις και στη μουσική (. . .). Ο Μπραμς θα παραμείνει ο τελευταίος κλασικός του μεγάλου ρομαντισμού στο λυκόφως του περασμένου αιώνα, στην «απέναντι όχθη», και μαζί του θα κλείσει μια μεγάλη εποχή.