Σαρωνικός άνωθεν

Όλα, καθώς φαίνεται, στον Αργοσαρωνικό συνδέονται με μιαν ανάμνηση. Το ταξίδι στους μύθους και την ιστορία, η περιήγηση στην παράδοση και την αρχοντιά, η αποτύπωση της ομορφιάς που κρύβει το σύμπλεγμα των νησιών που βρίσκεται -τόσο κοντά μας- μεταξύ του νομού της Αττικής και των ανατολικών παραλίων της Πελοποννήσου είναι ο σκοπός της παρούσας έκδοσης.

Τα νησιά κατοικήθηκαν από την προϊστορική εποχή. Τα αρχαία ναυάγια είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της σημασίας του δρόμου του Αργοσαρωνικού. Ο αρχαίος πολιτισμός έχει αποτυπωθεί εδώ με τα λατρευτικά κέντρα, τα θεραπευτήρια, τους ναούς, τους οικισμούς, τα θέατρα. Όλοι τα ζήλεψαν: οι Ρωμαίοι, οι πειρατές του Αιγαίου, οι Βενετοί, οι Οθωμανοί. Τα νησιά, για αιώνες, κράτησαν την ξεχωριστή τους ταυτότητα η οποία κοσμήθηκε από τα δημιουργήματα της χριστιανικής παράδοσης και της ελληνικής ναυτοσύνης. Τα νησιά του Αργοσαρωνικού, οι Σπέτσες, η Ύδρα, ο Πόρος, υπήρξαν η κοιτίδα για τη δημιουργία της πρώτης Ελλάδας και ορμητήριο, ταυτόχρονα, του Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία. Η συνεισφορά τους στην Επανάσταση του 1821 υπήρξε μοναδική. Γι' αυτό τα αγάπησαν οι Έλληνες, με πρώτους τους λαμπρότερους εκπροσώπους της ελληνικής διανόησης και της τέχνης. Η εμβληματική Σαλαμίνα που σφύζει από ιστορία και εντυπωσιακά τοπία, η Αίγινα του Καποδίστρια με τους γραφικούς οικισμούς, το κατάφυτο Αγκίστρι με τις κρυστάλλινες παραλίες, η βορειοανατολική Πελοπόννησος, η χερσόνησος των Μεθάνων με τα διάσημα θεραπευτικά της λουτρά, η Ερμιόνη και η Επίδαυρος, οι ακτές της Τροιζηνίας, της Κόστα και το Πόρτο Χέλι, ο αριστοκρατικός Πόρος με το Γαλατά και τη μοναδική γαλήνη, οι απαράμιλλες Σπέτσες και, τέλος, η γραφική και κοσμοπολίτικη Ύδρα, μαζί με τα μικρότερα Ψυττάλεια, Διαπόρια, Τσελεβίνια, Δοκό, Μόδι, Λαγούσες, Σπετσοπούλα, Χινίτσα, Μονή κ.ά., αποτελούν τους κρίκους μιας νησιώτικης αλυσίδας που δίνει μιαν αφιλόκερδη εικόνα ωραιότητας.

Αυτούς τους τόπους φιλοξενούμε στο λεύκωμα, όπως φαίνονται από ψηλά. Κι εδώ, αποκτά την πλήρη της σημασία η εικόνα του Νίκου Καζαντζάκη που είχε επιλέξει να ζήσει για χρόνια στην Αίγινα:... να' ναι χινόπωρο και να σκίζεις το πέλαο ετούτο, μουρμουρίζοντας τ' όνομα του κάθε νησιού, θαρρώ δεν υπάρχει χαρά που να βυθίζει περισσότερο την καρδιά του ανθρώπου στον Παράδεισο. Πουθενά αλλού δεν μετατοπίζεσαι τόσο γαλήνια και πιο άνετα από την αλήθεια στ' όνειρο... Εδώ δοξάστηκε η Ελλάδα...