Περί Λογοτεχνίας και Άλλων Δαιμονίων

Από τα "Λίγα πράγματα που ξέρουμε για τον Βασίλη Βασιλικό"

Ο Βασίλης Βασιλικός δεν χρειάζεται συστάσεις. Κοσμοπολίτης συγγραφέας και πληθωρική προσωπικότητα με πυρετώδη πολιτική συνείδηση σε διαρκή εγρήγορση, έχει σημαδέψει με τη συγγραφική δραστηριότητά του την ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα σε Ελλάδα και Ευρώπη. "Συγγραφέας", λοιπόν, και με την πολύπαθη στις μέρες μας αυτή λέξη εμείς αντιλαμβανόμαστε αυτόν για τον οποίο η γραφή, ειλικρινά (ηθική κρίση δεν που δεν είναι άμοιρη ενδιαφέροντος για τη φιλολογία) και άσχετα με τα όποια αποτελέσματα, έχει αναχθεί σε συστατική της ύπαρξής του. Η γραφή είναι η ύπαρξή του, ή, με απλούστερα λόγια, ονομάζουμε "συγγραφέα" αυτόν που "γράφει έστω και βαδίζοντας". Τέτοια είναι η περίπτωση του Βασίλη Βασιλικού.

Το "φαινόμενο" Βασίλης Βασιλικός θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως όλον και ν` αντιμετωπίζεται ως "συνεκτικό σύνολο", αφού, παράλληλα με τη συγγραφική του ιδιότητα, ο Βασιλικός ανέπτυξε μια πολυσχιδή δραστηριότητα που ξεπερνά κατά πολύ το ογκώδες πεζογραφικό του έργο: ποίηση, θέατρο, κινηματογράφος, δημοσιογραφία, τηλεόραση, αλλά και συμμετοχή με διάφορους τρόπους στη δημόσια σφαίρα. Όσο για τη γνώριμη φιγούρα του, "με το καπέλο και την πίπα στο χέρι", αυτή είναι πλέον χαραγμένη ανεξίτηλα στο συλλογικό μας ασυνείδητο.