Γεωπονικά. Αρχαιότητα, Βυζάντιο

Τα «Γεωπονικά», έργο το όποιο συντάχθηκε υπό την επίνευση του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου (10ος αι.) και συμπυκνώνει την πείρα αρχαίων συγγραφέων πάνω σε ποικίλα αγροτικά ζητήματα, αποτελεί ένα πολύτιμο κείμενο - κληρονομιά για τους κατεξοχήν αγροτικούς λαούς, όπως ήταν οι Έλληνες τουλάχιστον έως τα μέσα του 20ού αι. και πριν από την πλημμυρίδα της αστικοποίησης και της ακρατής εκβιομηχάνισης.
Αποτελείται από είκοσι βιβλία, τα όποια παρέχουν πληροφορίες για το έτος και τη διαίρεσή του (βιβλ. 1), τη γεωργία, τα δημητριακά και τα όσπρια (βιβλ. 2), τις γεωργικές εργασίες που εκτελούνται ανά μήνα (βιβλ. 3), την αμπελουργία (βιβλ. 4-6) και την οινοποιία (βιβλ. 7-8), την καλλιέργεια της ελιάς και των οπωροφόρων δένδρων (βιβλ. 9-10), τα καλλωπιστικά φυτά και τα λαχανικά (βιβλ. 11-12), τις μεθόδους καταπολέμησης των επιβλαβών για τη γεωργία εντόμων, ζωυφίων και ερπετών (βιβλ. 13) καθώς και για τα διάφορα είδη πτηνών, όπως περιστέρια, όρνιθες κ.ά. (βιβλ. 14), εντόμων, όπως μέλισσες και σφήκες (βιβλ. 15), ζώων, όπως ίπποι, όνοι και καμήλες (βιβλ. 16), βόδια (βιβλ. 17), αιγοπρόβατα (βιβλ. 18), σκύλοι και θηράματα, δηλαδή λαγοί, έλαφοι, χοίροι και αγριόχοιροι (βιβλ. 19) και ιχθύων (βιβλ. 20). Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από αρχαία γεωπονικά συγράμματα, τα όποια συγκέντρωσε τον 4ο αι. μ.Χ. ο Ουινδάνιος Ανατόλιος («Συναγωγή γεωργικών επιτηδευμάτων») και συμπεριελήφθησαν μαζί με το έργο του Διδύμου του Αλεξανδρέα («Περί γεωργίας εκλογαί») στη συλλογή του Κασσιανού Βάσσου (6ος αι.). Η συλλογή αυτή αποτελεί το κείμενο των «Γεωπονικών», που συνέταξε ανώνυμος διασκευαστής στο πλαίσιο των εγκυκλοπαιδικών ενδιαφερόντων του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου. Ποικίλες επιδράσεις της περσικής λαϊκής παράδοσης και της χαλδαϊκής αστρολογίας απαντούν στο εν λόγω κείμενο, όπως διαφαίνεται από τις αναφορές στον Ζωροάστρη και στον Αντίοχο αντίστοιχα.