H ρητορική του εκβιασμού στην εποχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης

Αντικείμενο του παρόντος έργου αποτελεί η δημοφιλής ρητορική του εκβιασμού που υποστηρίζεται ότι υφίσταται η Ελλάδα στα χρόνια της λεγόμενης “οικονομικής κρίσης” από τους πάλαι ποτέ “εταίρους” και νυν “δανειστές” της. Η αφορμή για την συγγραφή του μικρού αυτού βιβλίου ελήφθη από το (προ τριετίας δημοσιευθέν και στην ελληνική) μελέτημα του Γερμανού κοινωνιολόγου Ulrich Beck, με τίτλο: “Η γερμανική Ευρώπη: Νέα τοπία εξουσίας στα σημάδια της κρίσης”.

Μέσα από την ποινικοδικαιική ανάλυση του φαινομένου της απειλής παραλείψεως μιας μη οφειλόμενης (και άρα νόμιμης) ενέργειας, εν προκειμένω: της μη παροχής οικονομικής βοήθειας, επιχειρείται να καταδειχθεί ότι η χρήση του όρου “εκβιασμός” δεν αποτελεί παρά μόνο ένα modus parlandi χωρίς νομικό αντίκρισμα. Ό,τι μπορεί να φαίνεται στους μη εξοικειωμένους με την νομική επιστήμη πολίτες ότι αποτελεί “ωμό εκβιασμό”, δεν σημαίνει ότι είναι αξιολογήσιμο εξ επόψεως (Ποινικού) Δικαίου ως παράνομη βία ή εκβίαση. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο πόνημα φιλοδοξεί να συνδυάσει την πολιτική συνθηματολογία με την ποινική δογματική. Στην τελευταία ενότητα επιχειρείται ο συσχετισμός της σχετικής προβληματικής με αλληγορικές αναφορές σε δύο θεατρικά έργα, την “όπερα της πεντάρας” και την “επίσκεψη της γηραιάς κυρίας”.