Κακό μάτι

Το ξε/μάτιασμα είναι ένα σύνθετο και πολυσήμαντο φαινόμενο που συνδέει τη συμβολική ζωή με την πρακτική δράση, την κοινωνική διαδικασία με την προσωπικότητα, το πρόσωπο με το σώμα του. Εκτός από πολιτισμικό μόρφωμα, συμβολικό σύστημα, δομικό κοινωνικό στοιχείο και ψυχολογικό ιδίωμα, είναι επιπλέον ένας τύπος οπτικής αντίληψης κι ένας κώδικας επικοινωνίας: μία στρατηγική για να κατασκευάζουν οι άνθρωποι τις κοινωνικές σχέσεις και την ατομική τους ταυτότητα, υπακούοντας ή αψηφώντας τις κοινές, αλλά συχνά αντιφατικές, αρχές της συλλογικής ζωής -κοινωνικότητα και αυτονομία, συνεργασία και ανταγωνισμό, συμμόρφωση και επίδειξη, αμοιβαιότητα και ιδιοτέλεια.
Η διαλεκτική του κακού ματιού συνιστά έναν αντίπαλο λόγο: αποκαλύπτει τις εσωτερικές συγκρούσεις ενός συστήματος, που ενώ τονίζει την ισότητα και την ανοιχτή ζωή, θεμελιώνεται στην αυτονομία και την απόκρυψη. Το κακό μάτι εκφράζει όλα αυτά που δεν «επιτρέπονται» στις διακηρυσσόμενες κοινωνικές αξίες μιας ηθικής κοινωνίς, η οποία, αν και αποκηρύσσει, ωστόσο εμπεριέχει το κακό. Το απρόσωπο κακό προσωποποιείται -και έτσι αξορκίζεται και περιθωριοποιείται- στο κακό μάτι.[...]