Τα προσφιλή 1976-2001

Ο ποιητής παρίσταται στην καθημερινή πληρωμή των χρεών μας: το χρέος της μνήμης, το χρέος της οργής, το χρέος της μάχης, που -χάθηκε, κερδήθηκε- πρέπει να δοθεί πάλι και πάλι, ως τη συντέλεια των παθών μας. Ο ποιητής καταμετρά τη συνέπεια ή την αναξιοπιστία μας στην εξόφλησή τους. Με όποιο, όμως, αποτέλεσμα η κρίση του δεν τελεσιδικεί: πίσω από κάθε βραδινή αποτίμηση εκκρεμεί η παράφορη υπόσχεση της αυριανής ανατολής, Ο ποιητής παρίσταται ως απειλή και ως παρηγορία, εγγυάται την ανασφάλεια και προσφέρει την ελπίδα.< align="right">ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είκοσι πέντε χρόνια βουτηγμένα στην αναμονή μιας συγκεντρωτικής έκδοσης δικαιώνονται από το ειλικρινές του διαβήματός τους. Γράφει μιλώντας το λόγο του βιώματος που κερδίζεται σε ιδρώτα και αίμα. Η ανθρωπογεωγραφία του κρατά από τα ορεινά του Αρη Βελουχιώτη κατά κατακτητών και δολίων συντρόφων, βουνά υψώνονται περήφανα η Ορθρυς και η Οίτη κι από κάτω τα θερμά εναντίον του χρόνου υπέρ της νεότητος τα λουτρά της Υπάτης αναδύουν το θαυματουργό θειάφι τους. Χρόνια της επαρχίας - Ελλάδας του Εμφυλίου χωρίς σήμερα, ιδέες άυλες που ήθελαν ύλη, να, λίγο ψωμί και περισσότερες ελιές και λάδι στις πληγές που ήταν σαν ανοιχτά κατακόκκινα ρόδα προς την κατεύθυνση του ηλίου. Ο Βενέτης ήταν το παιδί, το απροστάτευτο, το μοναχικό αγόρι των γηπέδων πλην των ιαχών τους, μόνον η κλοτσιά, ο χτύπος στην σφαίρα, το λάκτισμα· οι θεατές ήταν κάτι ερείπια συνειδήσεων, χορός τραγωδίας σιωπηλός, μάτια κατεβασμένα, γιατί ο τιμωρός κυκλοφορούσε ανάμεσά του, με το δάχτυλο τον έδειχνες κι όμως άφαντος. Ο Βενέτης είναι ο αφανής ήρωας του μεταπολεμικού κόσμου, ο ανώνυμος που κρατήθηκε από την ποίηση υπέρ της καταφάσεως της ζωής που ερωτικά καλεί και σε θάνατο γυρνάει τα φώτα της.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/05/2003