Οι δρόμοι της μάχης

Στις 21 Μαΐου 2013 ο Dominique Venner προχώρησε στην εθελούσια έξοδό του από την ζωή, αυτοπυροβολούμενος μέσα στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, μπροστά στην Αγία Τράπεζα δίνοντας ένα μήνυμα σε όσους έχουν την θέληση για να το ακούσουν. Ένα μήνυμα ενάντια στον πολιτισμικό και δημογραφικό μαρασμό της Ευρώπης, ένα μήνυμα προκειμένου να ξαναχτίσουμε το κοινό μας μέλλον ως Ευρωπαίοι. Με έναν ισχυρό κρότο έδωσε το στίγμα της αφύπνισης, συναίνεσε σε έναν αγωνιστικό τρόπο ζωής. Χιλιάδες Ευρωπαίοι άκουσαν τον κρότο, έλαβαν το μήνυμα.

Οι εκδόσεις Λόγχη στην μνήμη του Γάλλου διανοουμένου, παρουσιάζουν ένα απόσπασμα από το βιβλίο Baltikum που εκδόθηκε το 1974, το οποίο εξιστορεί την εθελοντική κατάταξη Γερμανών στα Ελεύθερα Σώματα. Με γλαφυρή αλλά και σταράτη γλώσσα παρουσιάζονται όχι μόνο τα ιστορικά γεγονότα που πλαισιώνουν την εποχή αλλά και εκείνες οι μικρές στιγμές, οι καίριες λεπτομέρειες που κάνουν την Ιστορία να μοιάζει με ένα ζωντανό σώμα το οποίο πάλλεται.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου το 1918, πολλοί Γερμανοί πατριώτες εγκαταλείπουν τα χαρακώματα για να ξεκινήσουν έναν καινούριο πόλεμο απέναντι σε έναν εσωτερικό εχθρό. Το κράτος και η Αριστερά θα βρεθούν στο δρόμο τους και τότε…

Ποια ήταν τα κίνητρά τους και ποιες μεθόδους χρησιμοποιούσαν; Ποιος ο ιστορικός του ρόλος και ποια παρακαταθήκη άφησαν σε αυτούς που ακολούθησαν; Σε παρόμοια και πολλά ακόμα ερωτήματα θα δοθούν απαντήσεις και θα τεθούν προβληματισμοί που αφορούν όσους αγαπούν την Ιστορία σαν αντικείμενο και ασχολούνται με την μελέτη της.

Προπάντων στην σημερινή πεζή και αντιηρωική εποχή, ο αναγνώστης θα μπορέσει να κατοπτεύσει μια άλλη, όπου το ηρωικό πρότυπο ήταν το κυρίαρχο. Το βιβλίο αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από την πένα του μεγάλου ευρωπαϊστή Dominique Venner. Διότι στην Ελλάδα παραμένει ακόμα ουσιαστικά άγνωστος. Με την έκδοση αυτή μπαίνει ακόμα ένα λιθαράκι στην ελληνική εθνικιστική γραμματεία θα λέγαμε, και εν γένει στην ευρωπαϊκή.

Οι λόγοι που έκαναν τον Γάλλο συγγραφέα να αυτοκτονήσει δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει. Η Ευρώπη φυραίνει ολοένα σαν γένος και σαν πολιτισμός, σαν φυλετικό σώμα και σαν πνευματικός θησαυρός. Είναι στου καθενός μας το χέρι και την διάθεση, η ανάσχεση αυτού του κακού που συντελείται στις μέρες μας και η προώθηση του ιστορικού γίγνεσθαι προς κάτι το ευγενέστερο και αληθινό.