Λασίθι, τόπος Μέγας

Απέναντι στο μυστήριο του κόσμου και στη συγκίνηση του αποβροχάρη ήλιου, ένα κλαδάκι γιασεμί δευτέρωσε τον όρκο του στο φως. Μαζί δεν θ’ αφήσουμε τον κόσμο μας να χαλάσει. Ούτε μου περισσεύει η ζωή, μα μήτε και μου φτάνει. Ό,τι μοιράζομαι αγαπώ, αυτό μετρά η καρδιά μου στην κλεψύδρα της ευτυχίας, το «εμείς».

Ώρα που κρεμάστηκε ο καιρός της μνήμης στην κορφή με λέξεις άλλες, για να ξυπνήσει ο πηλός και να φωνάξει: «Κρήτη, Λασίθι, γη ιερή, μάνα αθάνατη...»

Δεν είναι όλες οι μικρές πατρίδες «μητριές». Η κακοτράχαλη στράτα γνωρίζει το βήμα μου. Δικός μου ο τόπος κι ο καιρός, ας σβήσουνε τα φώτα. Σώμα και χώμα του Λασιθιού, μία χαραμάδα φως της Δίκτης κρατώ ανοικτή για να ονειρεύομαι όσα η αγάπη ορίζει ως εντολή και ως εκπλήρωση.

Κι όσο υφαίνει όμορφα, καινούργια ρούχα η μοναξιά στον αργαλειό τής λασιθιώτικης φύσης, πριν η ανάγνωση της απειρίας συλλαβίσει βιαστικά τη χαρά, καθρέφτης γίνεται ο μικρός Μέγας τόπος, για να συνεχίσει να ασκείται η ψυχή και να εναντιώνεται σ’ εκείνους που λατρεύουν το είδωλό τους, διαλαλώντας πως είναι αυτοί οι σωτήρες και οι φανοστάτες του κόσμου.

Φωτογραφίζοντας την παιδική μου ηλικία και το άμεσο περιβάλλον της τότε καθημερινότητάς μου, αισθάνθηκα ότι είχα μια αξόφλητη επιταγή, ένα χρέος ν’ αναστήσω ό,τι κινδύνευε να χαθεί, να του δώσω πνοή.

Στο Οροπέδιο δεν κατοίκησαν και δεν θα κατοικήσουν ποτέ σκοτεινές σκιές. Δεν τις αντέχει ο τόπος. Το δικό μου Λασίθι είναι το τελευταίο ζωντανό τοπίο που κρατά την ομορφιά και την αξία του καλού παραμυθιού.

Στο Λασίθι κανένα δάκρυ δεν πάει χαμένο. Γίνεται άστρο και νερό και σώζει την ψυχή μας.

Χαρούλα Α. Βερίγου



Έγραψαν για το βιβλίο:



Φτερούγες ανοίγει η Χαρούλα Βερίγου, πάνω από την Κρήτη και το Λασίθι, μα η πτήση τής γραφής της αγκαλιάζει ολάκερη την Ελλάδα. Τόπο γόνιμο κάνει τη σελίδα - χώμα, ρίζα και δεντρί που βλασταίνει καρπούς.

Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης



Διακρίβωσα εκείνο το «Duente», όπως το έλεγε ο Federico Garcia Lorca, που διακατέχει τη συγγραφέα. Αυτή, δηλαδή, την ακριβή ιερή πρωτόγονη ορμή της γραφής, που τη βλέπεις σπάνια πια στους χαλεπούς καιρούς μας.

Νίκος Ε. Μακαρώνας



Η Χαρούλα Βερίγου δεν είναι συγγραφέας, είναι φωνή. Είναι ο ψίθυρος και η κραυγή αυτού του κόσμου…

Όλγα Τσούρτη



Η γραφή της Χαρούλας σε προ(σ)καλεί να δεις το μαγικό πυρήνα της ζωής, όπως διαφεντεύεται στο Λασίθι, να θυμηθείς κι εσύ το ξεχασμένο κομμάτι του κυττάρου σου.

Γεωργία Βεληβασάκη



Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, όχι μόνο απ’ τους Λασιθιώτες, αλλά από όλους!

Αδαμάντιος (Μάκης) Κρασανάκης



Το βιβλίο της Χαρούλας Βερίγου είναι ένα ταξίδι στη γενέθλια γη, φορτωμένο με θύμησες παλιές, αναμνήσεις από πρόσωπα και γεγονότα, νοσταλγία, αγάπη, πάθος.

Δονατέλλα Κομίνη



Με εξομολογητικό ύφος, με λυρικότητα και φαντασία συνθέτει ένα προσκύνημα, που δεν απελευθερώνει μόνο την ίδια, αλλά και τον αναγνώστη. Μανόλης Τσιχλάκης