Από τη Γή στη Σελήνη

Το "Από τη Γη στη Σελήνη" δημοσιεύτηκε αρχικά σ' επιφυλλίδα, το 1865, στη γαλλική "εφημερίδα των Συζητήσεων" (ένα σοβαρό φύλλο που είχε ιδρυθεί το 1789, κι ήταν επίσημο όργανο της Αντιπολίτευσης των Φιλελευθέρων επί Ναπολέοντος Τρίτου, στα μέσα του 19ου αιώνα, ώσπου διέκοψε την έκδοσή του το 1944).
Ήταν το πρώτο βήμα του Βερν προς το επιστημονικό μυθιστόρημα. Και στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, ο γάλλος αστρονόμος Νορντμάν, σ' ένα βιβλίο του για τη "θεωρία της σχετικότητας": "Ο Αϊνστάιν και το Σύμπαν" δεν παρέλειψε ν' αναφέρει το "Από τη Γη στη Σελήνη", προσθέτοντας πως το θαυμάσιο αυτό μυθιστόρημα που μπορούσε κάποτε να γίνει πραγματικότης, είχε μόνο ένα ευπαθές σημείο. Οι αστροναύτες δε θα ήταν δυνατόν ν' ανθέξουν στην πολύ απότομη εκτόξευση της "Κολομβιάδας" και θα γίνονταν μονομιάς πλακέ στο πάτωμα της οβίδας! ...
Από πού εμπνεύστηκε όμως ο μάγος Ιούλιος Βερν το "Από τη Γη στη Σελήνη";
Πρώτα απ' όλα διαβάζοντας το "Ενώπιον" του Λουκιανού, που γράφτηκε το 180 μ.Χ. Ύστερα το "Όνειρο" του Κέπλερ που μετά το θάνατο του συγγραφέως, το περιέλαβε ο γιος του σ' ένα μαθηματικό σύγγραμμα (1634). Αργότερα τον "Άνθρωπο στο Φεγγάρι" του άγγλου Γκόντγουην (1638). Το "Ταξίδι στο Φεγγάρι" του γάλλου Συρανό ντε Μπερζεράκ (1656). Τα "Παραμύθια του Μυνχάουζεν", του γερμανού Ράσπε (1785). Τις "Απαράμιλλες περιπέτειες του Χανς Πφάαλ" του Έντγκαρ Πόε (1835). Τις "ανακαλύψεις στη Σελήνη" του Χέρσελ (1836) και το "Χειρόγραφο απ' τη Σελήνη", των Χόγουαρντ και Γκέϊστερ (1864).
Το "Γύρω από τη Σελήνη" γράφτηκε το 1870 και πρωτοδημοσιεύτηκε κι αυτό στην "Εφημερίδα των Συζητήσεων", σ' επιφυλλίδα.